ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
29.1.2021 | 15:53

Πόσο τα εχω πάρει ασχημα

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απο το να παίζουν με τη νοημοσύνη σου άνθρωποι δικοί σου να σε υποτιμουν ξεκάθαρα, η μητέρα μου δυστυχώς παρ ολο που τη σέβομαι είναι η μεγαλύτερη ψευτρα που εχω γνωρίσει, της λες ενα και ενα κανουν δυο και σου λέει πέντε και προσπαθεί μια ζωη να δικαιολογεί τις μ.... ες της παραπονιεται που η αδερφή μου δεν της μιλάει γνωρισε εναν άνθρωπο καποτε και πεταξε υποθηκευσε τις ζωες και το μελλον των παιδιων της μονο και μονο για να ζήσει ενα ασοβαρο καραγκιοζοερωτα της κακιας ωρας, τώρα ζηταει και τα ρέστα που δεν τις μιλαει η αδερφη μου, ενω μια ζωη υποτιμουσε τη νοημοσυνη των άλλων και ζουσε στο καραγκιοζιλικι και τραβαγε και μικρα παιδιά σε αυτό, δεν της το ειπα μονο εγω αλλά ολα της τα παιδια και ολο μες τη δικαιολογια και αρνείται την ευθύνη της καθ την παρτακιοσυνη της, και οι συγκυριες σε κρατανε πισω ποσο το μισω και το σιχαινομαι αυτο που εκανε και ποσο μαλ.. Σ και ατυχος νιωθω που εχω μανα μια αχρηστη και δειλη μανα που κοροιδευει τα παιδια της μπροστά στα μάτια τους, ειμαι ο κακός τωρα αμα τη σκυλοβρυσω θα είμαι το κακο παιδι, τωρα που γερασε έχει παράπονο ασχημο πραγμα να μην εχεις προτυπα στην παιδικη ηλικια παρα μονο δειλους γονείς και ψευτες αμα θες ερωτα πρεπει να έχεις και αρ.. α να προστατεψεις και να σεβαστεις τα παιδια σου οχι να τα χαντακωνεις και να μυξοκλεγεσαι σουπια. Τουλαχιστον παρε την ευθυνη σου και γινε ειλικρινής. Μη ζητας και τα ρεστα για πραγματα που εκανες επιτηδες μακροχρόνια για να ζεις οπως γουσταρεις σε βάρος αλλων.
2
 
 
 
 
σχόλια
Η σχέση μάνας - παιδιού είναι μια σχέση που καθορίζει τον χαρακτήρα σου, τον ψυχισμό σου, την συμπεριφορά σου, ίσως και την ζωή σου ακόμα. Όσο και αν δεν θέλεις να το δεχτείς αυτό, ενδόμυχα, είτε η μητέρα σου το αξίζει, είτε όχι, την αγαπάς και σε πονάει το ότι είσαι σε πόλεμο μαζί της, έστω ακόμα κι αν έφταιξε με το χειρότερο τρόπο. Αυτό αποδεικνύεται από τον θυμό σου, για κάτι που εγώ, σαν αναγνώστρια, αντιλαμβάνομαι ότι έχει συμβεί πολύ καιρό πριν ( χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι ευτελίζω την βαρύτητα ή την σημασία του για την εξέλιξη της οικογένειάς σας). Φυσιολογικά, αν δεν ένιωθες κάτι γι' αυτήν, θα είχες περιέλθει στο στάδιο της αδιαφορίας, ίσως να μην είχες καν κάποια σχέση μαζί της. Γι'αυτό, σε συμβουλεύω με αγάπη, να προσπαθήσεις να πάρεις την καλύτερη απόφαση για την εσωτερική σου γαλήνη. Είτε να την συγχωρέσεις και να μην την ξανακρίνεις για τα λάθη του παρελθόντος, είτε αν αυτό δεν είναι εφικτό, να αποστασιοποιηθείς σ'ένα βαθμό που να μην την εγκαταλείψεις, αλλά να μην μπορεί πλέον να σε βλάψει, και να μπορέσεις να εξασκήσεις τον εαυτό σου στο να φτάσει σε ένα σημείο απάθειας και ψυχραιμίας. Δεν φαντάζεσαι πόσο ύπουλα μπορεί αυτή η κόντρα, μέσα σου, να υπονομεύσει την ηρεμία και την ευτυχία σου.
Κράτησε αποστάσεις μην σπας τα νεύρα σου κι εσύ.Μερικοί άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους ούτε στην άλλη ζωή και αν το κάνουν θα είναι γιατί έχουν κάτι να κερδίσουν. Ούτε λεπτό νωρίτερα.
Scroll to top icon