ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.2.2021 | 02:01

Συγνώμη εαυτέ μου, αρκετά σε κούρασα!

Ειμαι αντρας 24 και εχω φτασει στα ορια μου! Η μανα μου, εχει ιστορικο με σχιζοφρενεια απο το σοι της, και σιγουρα εχει καποιο ψυχολογικο θεμα. Τη μια θα γελαει συνεχεια και θα τα βρισκει ολα αστεια και την αλλη θα ειναι για μερες σκεπασμενη με την κουβερτα και δε θα μιλαει καθολου. Επισης, αρκετες φορες το μηνα εχει ξεσπασματα του τυπου να σπασει ολα τα πιατα, να βρισει τον πατερα μου κι εμενα και μερικες φορες απειλουσε οτι θα σκοτωσει τον πατερα μου. Εχω επισης και εναν αδερφο με τον οποιο δεν εχει τοσο μενος που εχει με εμενα και τον πατερα μου. Στον κοσμο εξω συμπεριφερεται πολυ νορμαλ. Απο μικρος τα ιδια θυμαμαι, ολο βρισιμο σπασιμο πιατων και φωνες. Ο πατερας μου, ο οποιος ειναι πολυ καλος και λογικος ανθρωπος, της εχει προτεινει πολλακις στο παρελθον να επισκεφτει καποιον ψυχιατρο γιατι οι συμπεριφορες της δεν ειναι νορμαλ. Εκεινη παντα ηταν καθετη και εβγαζε τον πατερα μου τρελο. Σημειωτεον, οτι της το προτεινε παντα πολυ ηρεμα και ανθρωπινα. Εχουμε αποκτησει ολοι ψυχολογικα. Εγω 24 χρονων μαντραχαλος εκλαιγα τις προαλλες. Ευτυχως, χαρη στον πατερα μου που παντα προσπαθουσε να δημιουργει ενα καλο κλιμα στο σπιτι, καταφερα εγω και ο αδερφος μου να περασουμε στο πανεπιστημιο και να ξεφευγουμε λιγο απο αυτη την παρανοια. Ομως απο τοτε που εκλεισαν οι σχολες, ζουμε την παρανοια. Ο πατερας μου, μου εκμυστηρευτηκε προσφατα οτι στο παρελθον ειχε επισκεφτει ψυχιατρο και επαιρνε φαρμακα για να αντεξει την τρελα της μανας μου. Το τελευταιο διαστημα, ο πατερας μου (ντρεπομαι που το λεω) ριχνει μια μικρη ποσοτητα ψυχοφαρμακων στον καφε της μανας μου, εννοειται με παροτρυνση γιατρου. Το τελευταιο διαστημα ειμαστε πολυ καλυτερα. Το μονο που μου λειπει πλεον ειναι να ζησω σα παιδι της ηλικιας μου. Δυστυχως αυτα τα εχασα λογω του οικογενειακου περιβαλλοντος. Θελω, οταν φτιαξουν τα πραγματα με τον κοβιντ να κανω πραγματα για μενα, με εχω παραμελισει πολυ. Εγω και ο αδερφος μου ειμαστε μια χαρα παιδια, δε μας λειπει τιποτα, ουτε απο εμφανιση, ουτε απο μορφωση αλλα η κατασταση μας πηγε πισω, εχουμε να κανουμε σχεση με κοπελα πανω απο 4 χρονια. Εγω εχασα και τους φιλους μου, φροντιζοντας την οικογενεια μου, ο αδερφος μου ειναι πιο τυχερος γιατι εχει φιλους (θυσιασα τη δικη μου ζωη, φροντιζοντας το σπιτι μας για να μη περασει ο αδερφος μου αυτα που περασα εγω, γιατι ειναι και ο μικρος της οικογενειας και ειναι κριμα). Εννοειται σε κανεναν δεν εχουμε πει ολα αυτα τα χρονια τι εχουμε ζησει σε αυτο το σπιτι γιατι δε θελουμε να μας λυπουνται. Ευχομαι ολα να πανε καλα γιατι το αξιζουμε ρε γαμωτο! Εγω, ο πατερας μου και ο αδερφος μου εχουμε περασει τοσα πολλα που μας αξιζει να ηρεμισουμε λιγο! Ηδη με τον αδερφο μου, το καλοκαιρι, αν ανοιξουν τα ξενοδοχεια, προγραμματιζουμε ταξιδακι! Ευχομαι ολα να πανε καλα για ολους! Δε κραταω κακια σε κανεναν, ουτε στους φιλους μου που εξαφανιστηκαν, ουτε στη μανα μου, ουτε σε οσους γειτονες γνωριζαν το προβλημα και μας κοροιδευαν ολους οικογενειακα! Ευχαριστω οσους διαβασαν ολο αυτο το κατεβατο και την ιστορια μου! Να μας εχει ολους καλα ο Θεος! Τα καλυτερα ερχονται!!! Λιγη υπομονη ακομα!!!
3
 
 
 
 
σχόλια
Θυμίζει λίγο διπολικη διαταραχη η κατάσταση της μητέρας σου όπως την περιγράφεις. Κρίμα που δεν μπορεί να δει το πρόβλημα της η μητέρα σου για να σώσει τον εαυτό της και τους γύρω της. Αν εκείνη δεν βοηθήσει τον εαυτό της δεν μπορείτε να τη βοηθήσετε εσείς δυστηχως. Ισως αν ήθελε να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία να τη βοηθούσε λίγο.
Πραγματικά σου εύχομαι όλα να σου πάνε τέλεια από εδώ και πέρα! Εννοείται το αξίζεις! Εσύ, ο αδερφός σου και ο πατέρας σου είστε οι αφανείς ήρωες που δίνετε μαθήματα ζωής. Αποδεικνύεις με την ιστορία σου ότι όσο χαλιά και να είναι το οικογενειακό περιβάλλον σου, μπορείς να τα καταφέρεις. Με τον αδερφό σου, μέσα σε αυτό το τοξικό περιβάλλον, καταφέρατε να περάσετε στο πανεπιστήμιο. Δεν είναι και λίγο αυτό. Επίσης, την καλοσύνη του πατέρα σου σπάνια τη βρίσκεις. Ο εύκολος τρόπος θα ήταν απλά να χωρίσει και να τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του. Αντίθετα, από τα λεγόμενά σου προσπαθεί για το καλό όλης της οικογένειας. Άσε τα παλιά και προχωρά. Εύχομαι μόνο χαρά και επιτυχίες από εδώ και πέρα!
Scroll to top icon