ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προφανώς τρώει πολλή πίεση στην προσωπική/οικογενειακή της ζωή και ξεσπάει σε εσένα. Μπορώ να φανταστώ διάφορα. Πολύ πιθανόν να δουλεύει και να έχει αναλάβει μόνη της και το νοικυριο, ο άνδρας της την έχει γραμμένη μην πω που, ενώ ταυτόχρονα είναι αυτή που φταίει για τα πάντα. Έχω σχετική εμπειρία καθώς έχω συνεργαστεί με άνθρωπο που δεν τον λες ακριβώς ανάποδο αλλά νευρασθενικο, και μάλιστα ήταν το αφεντικό, οπότε δεν είχες και κάπου να απευθυνθείς. Μιλάμε για άνθρωπο που ασκεί στους εργαζόμενους του bullying κανονικότατο, που τους κάνει σκουπίδια για ασήμαντες αφορμές. Έχω καταλάβει το εξής. Οι άνθρωποι αυτοί όσο σε βλέπουν φοβισμένο και να νιώθεις άβολα γίνονται χειρότεροι. Είναι λες και ο φόβος σου τους ηδονιζει. Επιβεβαιώνεται η εξουσία τους και αυτό τους κάνει να πάνε ένα βήμα παραπέρα.Αυτό που έκανα εγώ και επιβίωσα μέσα σε αυτό το περιβάλλον και μάλιστα πολύ καλά είναι ότι καταρχάς είδα όλο το θέμα σαν πρόκληση. Σκέφτηκα ότι στη ζωή μου είναι πολύ πιθανό να συναντήσω ξανά δύστροπο εργοδότη ή συναδέλφους και είναι αυτή η εμπειρία ένα καλό challenge για να μάθω να χειρίζομαι αντίστοιχες καταστάσεις.Επίσης, επειδή, όπως προείπα, ο φόβος τους κάνει να φέρονται ακόμη χειρότερα, ξεκίνησα να απαντάω. Όταν λέω να απαντάω δεν εννοώ να αυθαδιάζω προς θεού. Αν έκανα εγώ κάπου λάθος, απαντούσα αποδεχομενη ότι εγώ δεν το κατάλαβα σωστά, λέγοντας του ότι έχει δίκιο (σε όλους αρέσει να το ακούνε) και θα το διορθώσω. Χωρίς όμως να δείχνω φοβισμένη. Βέβαια σε αυτό με βοηθά ότι ούτως ή άλλως ακόμη και αν είμαι φουλ φοβισμένη ή αγχωμένη, δεν μου φαίνεται, γιατί είμαι πολύ δυναμική. Αν τώρα εκείνος δεν είχε δώσει την σωστή Οδηγία του υπενθυμιζα απλώς τι είπε και γιατί έκανα την δουλειά που μου ανέθεσε με αυτόν τον τρόπο. Σε πληροφορώ ότι ενώ σε άλλους θα τσιριζε αν γινόταν κάτι λάθος, είτε έφταιγαν είτε όχι, σε εμένα αν εξαιρέσεις τις 10 πρώτες μέρες, μετά δεν φώναζε ποτέ και γενικά μόνο καλές κουβέντες μου έλεγε. Έφτασε μάλιστα στο σημείο αυτός ο άνθρωπος, που αν έχει νεύρα μπορεί να κάνει τον οποιονδήποτε σκουπίδι με ασήμαντη αφορμή, να μου ζητάει συγνώμη αν με στεναχώρησε, γιατί μου είπε ότι μια συγκεκριμένη δουλειά δεν την έκανα ακριβώς όπως πρέπει (όχι από λάθος ακριβώς αλλά γιατί δεν το είχα ξανακάνει και δεν ήξερα).Και στο παρελθόν που είχα πετύχει μια στριμμενη είχα αρχίσει να της πηγαίνω κόντρα και μετά έγινε αρνάκι.Για αυτό και πιστεύω ότι θα πρέπει να δοκιμάσεις να της απαντάς και να αντιδράς. Ίσως πιάσει και στη δική σου περίπτωση και αρχίσει να σε σέβεται.

Να αποδεχτείς την πρόταση του προϊσταμένου.

Με αγχώνουν και με ρίχνουν ψυχολογικά οι φωνές, οπότε καταλαβαίνω τι αισθάνεσαι. Μερικοί νομίζουν απλά πως κάτι είναι και ξεσπούν στους ''κατωτέρους'' τους.

Όπως το χειρίζεσαι ήδη είναι μια χαρά. Η γυναίκα προφανώς έχει συσσωρευμένα προβλήματα από το σπίτι της και τα ξεσπά (κακώς) στη δουλειά.

Στη θέση σου θα προτιμούσα την αποθήκη από τη στριμμένη!

Δηλαδή, ο προϊστάμενος αποκλείει τη δίκαια λύση του να γίνει κάποια νύξη στη συνάδελφο που δημιουργεί προβληματικό εργασιακό κλίμα με τη συμπεριφορά της (και αν δεν συμορφωθεί, να της γίνει προειδοποίηση για απόλυση ή να την πάνε εκείνη στην αποθήκη). Δεν θα γίνουν άνθρωποι ποτέ, τι να πω...