ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν σπούδαζα γνώρισα ένα παιδί και από την πρώτη κιόλας επαφή ταιριαξαμε και σταδιακά γίναμε φίλοι. Είναι η πρώτη φιλία που νιώθω εντελώς ελεύθερη, δεν υπάρχει κτητικοτητα. Αυτή τη σχέση τη νιώθω μέσα μου σωστή και πρότυπο.Τον τελευταίο χρόνο όμως ανησυχώ για κάποια πράγμα που γίνονται μεταξύ μας. Ήταν μια περίοδος που είχα άλλες προτεραιότητες και ενώ του πρότεινα να βγούμε του ακυρωνα συνεχώς. Αυτό γινόταν για 2 μήνες. Δεν παραπονέθηκε ποτέ ούτε μου έβγαλε παράπονο. Όμως τον είδα να έχει μια πιο απόμακρη στάση απέναντι μου, δεν μπορώ να βρω τις λέξεις να το εξηγήσω. Σαν να ξενέρωσε. Του ζήτησα συγγνώμη και μου είπε να μην το σκέφτομαι. Όμως μετά από αυτό ποτέ δεν μου χει προτείνει το οτιδήποτε, βγαίνουμε μόνο με δική μου πρωτοβουλία. Είμαι 100% ότι δεν κρατάει κακία, απλά σαν να πάγωσε. Το δεύτερο που με απασχολεί είναι ότι νιώθω ότι μεγαλωνει η απόσταση μεταξύ μας. Από τότε που άρχισε η 1η καραντίνα δεν έχει σταματήσει να επενδύει στον εαυτό του. Ασχολείται με 1000 πράγματα, έχει καινούρια ενδιαφέροντα, γνώσεις, πράγματα που αγαπά για τα οποία τον βλέπω ότι θέλει να μιλήσει όταν συναντιομαστε αλλά δεν εχω καμία επαφή και δεν μπορούμε να κάνουμε συζήτηση. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, τον οποίο δεν θέλω να χάσω αλλα δεν ξέρω τι να κάνω για να τον κρατήσω στη ζωή μου.