Καλησπέρα σε όλες και όλους! Πριν από κάποιο καιρό πέθανε ένας θείος μου. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν ήταν αγαπητός στην οικογένειά του, γιατί ζούσε σε βάρος των συγγενών του. Είχε προβλήματα υγείας και όλοι τον συνέντρεχαν, αλλά και λόγω τζόγου, ποτού, τεμπελιάς κ.λπ. όλοι τον ζούσαν και οικονομικά. Εκείνος με τη σειρά του δεν συμπαθούσε τους συγγενείς του, οι οποίοι συνεχώς τον προσέβαλαν. Χάρηκαν που πέθανε, γιατί τον ένοιωθαν βάρος και ήθελαν να του πάρουν την λίγη περιουσία που είχε μιας και τόσα χρόνια άλλοι πλήρνωναν για αυτή την περιουσία. Στη κηδεία έκλαιγαν, κοκκίνιζαν, ζαλίζωντας, ενώ λίγα λεπτά πριν τον κακολογούσαν, όπως και λίγα λεπτά μετά το μυστήριο. Με εχόλησε τότε αυτή η υποκρισία. Αργότερα, οι συγγενείς έπρεπε να του πάρουν την περιουσία, οπότε έφτιαξαν μια ιδιογραφή διαθήκη (αφού ο θανών δεν είχε σκοπό να τους δώσει κάτι, μολονότι δεν είχε ούτε γυναίκα ούτε παιδιά), στην οποία ανέφερε ότι τους τα άφηνε όλα. Έτσι, του πήραν την περιουσία και κορόιδεψανκαι το κράτος -αλλά και γλίτωσαν χρήματα από τις δημόσιες υπηρεσίες. Εγώ τα έμαθα αυτά από τους γονείς μου, οι οποίοι με τη σειρά τους τα έμαθαν από τους συγγενείς που τα έκαναν αυτά και υπηρηφανεύονταν. Ενόχληθηκα. Και τώρα που τα ξέρω αισθάνομαι ενοχές, σαν να καλύπτω ένα έγκλημα, ένα ψέμα, μια αγυρτεία. Θα ήθελα να μην τα ξέρω.