ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ούτε κομπλεξικός είσαι, ούτε σε παρεξήγησαν, ούτε θεωρείς ωραία την 150άκιλη.

Ο φόβος σου είναι ψυχαναλυτικά ο αρχαιότερος φόβος απέναντι στο θηλυκό αρχέτυπο: ο φόβος του ευνουχισμού, της ανεπάρκειας, της vagina dentata, της Λίλιθ, της La Belle Dame Sans Merci. Νιώθεις αντιμέτωπος με ένα αρχέτυπο, την φάμ φατάλ, την Μαύρη Χήρα.
Βασικά φόβος θανάτου είναι, μασκαρεμένος μέσα από το σεξ. Όλοι έχουμε τέτοιους. :) Αλλά τους αντιμετωπίζουμε με διάφορους τρόπους, αρχικά κατανοώντας τους γι'αυτό που είναι: υπαρξιακή αγωνία. Πίστεψέ με, έχει κι εκείνη, η όποια εκείνη.

Σου φαίνονται υπερβολικά αυτά που λέω, μόνο επειδή λείπει η γενική παιδεία αυξανόμενα.

Για όποιον ενδιαφέρεται:

"Of all the archetypes which recur in myths and in fantastic literature, none is so common or so powerful as that of the image of the beautiful but deadly woman. She is the destructive aspect of the nature goddess and the earth-mother, and she symbolises the hostility between men and women, and among women themselves (Cavendish, 12). Because this archetype combines notions of seductive sexuality with fears of castration, domination and devouring, it can be used without explicit sexual reference. It appears thus in fairytales, in various guises — as wicked stepmothers, bad fairies and wicked witches. C. S. Lewis’s Narnia is under threat at different times from a White Witch (a close literary relative of Hans Christian Andersen’s Snow Queen) and a Green Witch, both of whom are examples of the flawed female. Lewis Carroll’s Red Queen and his Queen of Hearts are examples from Victorian juvenile fiction."

https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-1-349-21277-4_8