Είμαι 5 χρόνια σε σχέση με ένα παιδί, είμαστε και οι 2 στα 25. Πλέον μου φαίνεται πως οτι και να λέει είναι παιδικό, ανώριμο και χαζό. Κάνει τα ίδια αφελή και παιδικά αστεία που κάποτε τα έβρισκα απλά αδιάφορα αλλά τώρα με εκνευρίζουν. Πχ ένα παράδειγμα βρίζει στον δρόμο κάποια που θα ειναι πιο χοντρή σιγανά για να "γελάσουμε" και λεει πω θεε μου η πατσόλα ή αν δούμε κάποιον που μοιάζει τοξικομανής λεει δες το πρεζάκι και γελάει. Του λέω με αυστηρότητα οτι αυτά δεν είναι καθόλου αστεία και να κοιτάει την δουλειά του και οτι μπορεί κάποια μέρα ένας άνθρωπος να τον ακούσει και να πληγωθεί απο τα "αστεία" του. Και λέει οτι είμαι ξινή και δεν εκτιμάω το χιούμορ. Παράλληλα εγώ δουλεύω, παίρνω 800 το μήνα και παράλληλα κάνω μεταπτυχιακό το οποίο και πληρώνω μόνη μου και εχω ζοριστεί πολυ οικονομικά για να μπορώ να μένω μόνη και να μην παίρνω ούτε ευρώ απο τους γονείς μου. Ο ίδιος μένει ακόμα με τους δικούς του και δεν δουλεύει και λέει οτι είναι ακόμα μικρός και έχει χρόνο μπροστά του και απο το να παει να μείνει σε μια τρύπα όπως εγώ προτιμά να είναι με τους δικούς του. Του ειπα οτι τον θεωρω ανώριμο και μου είπε οτι είμαι αχαριστη, τι ζηταω πια απο εναν ανθρωπο που ειναι 25 και με ειρωνεύτηκε λέγοντας "αν ημουν ομως 40αρης με λεφτά και σπίτι και αμάξι θα ήταν καλά". Δεν ξέρω πραγματικά, θέλω μια καθαρότερη γνώμη απο την δικη μου, θα το εκτιμούσα αν μου δίνατε την αποψη σας και λίγο απο τον χρόνο σας.