φαντάζομαι στην κατοχή θα είχες ήδη κόψει φλέβες
18.4.2021 | 23:04
Στα προθυρα
Νευρικής κρίσης. Μου λείπει ο φίλος μου που είναι σε άλλο νομό, και δεν μπορούμε να βρεθούμε, έχω να τον δω 5μηνες, μου λείπει η οικογένειά μου που λόγω εργασίας και καραντίνας έχω να τους δω έναν χρόνο και είμαστε στην ίδια χώρα!!!! Μου λείπει να μιλήσω με έναν άνθρωπο λάιβ τις καθημερινές καθώς είμαι ολομόναχη στην πόλη που μένω. Δεν εργάζομαι επίσης καθώς είμαι σε αναστολή. Χτες πήγα σούπερ μάρκετ και με έπιασα που κοίταγα το ράφι με τα αυγά για λίγο στα χαμένα(κοιτούσα το κενό), όρεξη μηδέν. Όλη ;υτητην μελαγχολία αρχίζω να την σωματοποιω. Δεν σηκώνομαι από το κρεβάτι όλη μερα.
Και αν σηκωθώ δεν μπορώ καν περπατήσω, νιώθω κουραση.Προσπαθω να τα βλέπω θετικά, πάω για περπάτημα, κάνω γυμναστική, διαβάζω, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μόνος. Θέλω να βάλω τα κλάματα από την ψυχολογική αυτή κατάσταση.
3
