ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 27 χρόνων και μεγάλωσα με υπερπροστατευτικούς γονείς. Μου τα παρείχαν όλα και όμως δεν μου έδειξαν τη ζωή. Τώρα που πρέπει να πατήσω στα πόδια μου νιώθω απλά άχρηστη. Τις προάλλες έγινε ένα τεράστιο θέμα στο σπίτι μου για μια λάμπα που αγόρασα και ήταν ελαττωματική. Όλο συμβουλές και συμβουλές και συμβουλές για αυτονόητα πράγματα! Δεν καταλαβαίνουν -ειδικά η μητέρα μου- ότι με πνίγει, ότι μπορώ να σκέφτομαι και μόνη μου. Μόλις ξέσπασα, αμέσως μούτρωσε και η γνωστή ατάκα ''εγώ θέλω να σε βοηθήσω''. Και μετά νιώθω τύψεις.... Από την μία ''μπορείς να κάνεις τα πάντα'', από την άλλη γίνεται χαμός για μια λάμπα... Έχω προσπαθήσει αλήθεια έχω προσπαθήσει να της εξηγήσω αυτά που σας γράφω αλλά ΔΕΝ ΑΚΟΥΝΕ.... ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ... Πρέπει να ουρλιάξω για να καταλάβουν, για να με ακούσουν! Για να καταλάβουν ΕΜΕΝΑ όχι το τρίχρονο. Και θα μου πεις βρες μια δουλειά και φύγε.... Κι εγώ νιώθω απλά άχρηστη. Ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Απλά έτσι νιώθω. Δεν πρόκειται αυτή η ζωή να πάει καλά.... Μην είστε υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά, Δεν τα προστατεύετε, τα καταστρέφετε! Νιώθω άχρηστη, ότι δεν μπορώ να αναλάβω ευθύνες, με φοβίζουν, είτε σε δουλειές, είτε σε σχέσεις... Γνωρίζω πώς ακούγομαι αλλά νιώθω άχρηστη, ανίκανη να σηκώσω το ''βάρος'' μου. Μόνο μαύρες σκέψεις....