Αν δεν θέλεις να πας γιατί να πας; μην πας και ελευθέρωσε τη θέση για κάποιον που θέλει να πάει. Και το θεωρεί ευκαιρία ζωής. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Αν δεν θέλεις να βγεις από το comfort zone σου είναι επιλογή σου. Κοίτα απλά προσπάθησε να μην επηρεάσει τη ποιότητα της ζωής σου αυτή η προσκωληση στη ρουτινα γιατί τώρα μπορεί να μην νοιωθειςανετα να πας για 6 μήνες σε ένα διαφορετικό περιβάλλον αύριο θα μπορεί να έχεις πρόβλημα με το να μην νοιώθεις άνετα να δουλέψεις σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Καταλαβαίνω ότι σου αρέσει η ρουτίνα σου όμως δεν θα πρέπει ν σε εμποδίζει να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου. Λογικα κάποιον στόχο θ είχες για να μπεις στη διαδικασία να κάνεις αίτηση, να βελτιώσεις την ξένη γλώσσα που προσπαθείς να μαθεις; αν είναι αυτός ο λόγος οι 6 μήνες θα σε οφέλισουν πολυπερισσοτερο από τα μαθήματα που θα κάνεις για το αντίστοιχο διάστημα. Τέλος λες ότι σου αρέσουν οι παρέες σου και ο κύκλος σου, οι άνθρωποι γύρω μας έρχονται και φεύγουν όσο φίλοι και να είστε κάποια στιγμή και αυτοί η φίλοι σου θα προσπαθήσουν να κοινηγησουν τους στόχους τους δεν πάει να πει ότι δεν θα είστε φίλοι αλλά μπορει να χρειαστεί να πάνε σε άλλες πόλεις και χώρες. Προσπάθησε να μην περνεις αποφάσεις ζωής με βάση τον περίγυρο σου αλλα με βάση τι είναι καλύτερο για εσένα και το μέλλον σου.
25.4.2021 | 04:58
Ευκαιρία ζωής (?)
Είναι μερικά πράγματα που όλοι γύρω σου σου λένε πως πρέπει να τα τολμήσεις..
Σπουδάζω στη Θεσσαλονίκη και βρίσκομαι στο τελευταίο έτος των σπουδών μου. Είμαι ήδη σχετικά πίσω λόγω μαθημάτων. Ταυτόχρονα δουλεύω και βοηθάω τους γονείς μου στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Κάνω μαθήματα ξένων γλωσσών και προσπαθώ να τα συνδιάζω όλα. Αλλά έχω ένα "κακό" για μερικούς..απολαμβάνω την καθημερινότητα, μ'αρεσει η ρουτίνα, μ'αρεσει η "βολή" όπως το χαρακτηρίζουν μερικοί.
Πριν από λίγο καιρό βλέποντας όλους γύρω μου στη σχολή να δηλώνουν συμμετοχή για το πρόγραμμα erasmus είπα να το δοκιμάσω και ό,τι γινει (δεν είχα στο μυαλό μου ότι θα με δεχτούν καθώς δεν έχω ακόμα στα χέρια μου κάποιο πτυχίο ξένης γλώσσας)
Έλα όμως που με δέχτηκαν!
Από τότε που ανακοινώθηκε η εισαγωγή μου με έχει καταβάλει ένα τεράστιο άγχος καθώς όλοι μου λένε ότι είναι ευκαιρία ζωής και πρέπει οπωσδήποτε να πάω. Μέσα μου όμως δε θέλω να φύγω, δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, μου αρέσει ο τόπος που έχω μεγαλώσει, οι παρέες μου, τα στέκια μας, το σπίτι μου...."η βολή μου".
Δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν ήμουν ανοιχτή στις τόσο απότομες αλλαγές.
Είναι και και ο κορονοιος και δεν ψήνομαι αν γίνεται κάτι και κλείσουν σύνορα πάλι από Σεπτεμβρη να μείνω σε μια ξένη πόλη παρακολουθώντας μαθήματα διαδικτυακα ενώ θα μπορούσα να είμαι σπίτι μου.
Συν τις άλλοις είναι και το αγόρι μου εδώ το οποίο δε θέλω να αποχωριστώ ακόμα και αν ξέρω πως η απόσταση αυτή δε θα μας χωρίσει και ο ίδιος με στηρίζει απόλυτα. Γενικά είμαι μπερδεμένη γιατί από τη μια νιώθω πως αν δεν πάω θα απογοητεύσω όλους αυτούς που μου λένε ότι είναι ευκαιρία και αξέχαστη εμπειρία, αλλά από την άλλη αν δεν νιώθω εγώ καλά σε αυτό γιατί να το κάνω για τους άλλους;
Είμαι της άποψης πως και η καλύτερη φάση του κόσμου να είναι αν εσύ δεν είσαι έτοιμη γι'αυτη θα την ζήσεις μίζερα...
Από την άλλη βέβαια αν όντως είναι κάτι που θέλω αλλά δεν το έχω χωνέψει ακόμα;
Μπέρδεμα παιδιά...μια βοήθεια!!
6
