ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε όλους! Έχοντας τελειώσει το προπτυχιακό μου, όντως άτομο που πεθαίνει για νέες εμπειρίες, ταξίδια και το να ζει νέο κόσμο και μέρη, αποφάσισα - μετά από ένα μαγικό εράσμους Ισπανία - να κυνηγήσω ένα μεταπτυχιακό στον τομέα μου στην Ολλανδία. Η Ολλανδία ως επιλογή προέκυψε γιατί βρήκα κορυφαία πανεπιστήμια και μεταπτυχιακά, συνδυάζοντας μία ενδιαφέρουσα ζωή που πίστευα θα μου ταιριάζει. Έτσι, έτρεξα αιτήσεις, και με πήραν στην πρώτη επιλογή μου σε κορυφαίο πανεπιστήμιο για να ξεκινήσω τέλη Αυγούστου. Για κάποιο λόγο δεν πήρα ποτέ την χαρά που μια τέτοια αποδοχή πίστευα θα μου έδινε όταν είδα το email. Ενώ ήταν το όνειρό μου, εδώ και μήνες με βασανίζει η σκέψη αν τελικά πρέπει να πάω, αν έχω την ψυχική δύναμη για μια νέα αρχή μετά από όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε με τον covid, αν το μεταπτυχιακό είναι αυτό που θέλω ή πρέπει πρώτα να εργαστώ, ή αν ένα μεταπτυχιακό θα με βοηθούσε γενικά στον τομέα μου, αν θέλω τώρα να εγκαταλείψω το comfort zone μου (που ποτέ δεν είχα θέμα..) ή αν πρέπει να βρω μία δουλειά εδώ, να ξεκινήσω να βλέπω πως είναι τα πράγματα στον εργασιακό χώρο, και αργότερα, αν πραγματικά το θέλω (είμαι 23 ετών, γνωρίζω ότι δεν με πήραν τα χρόνια) να πάρω την απόφαση να φύγω έξω για μεταπτυχιακό ή εργασία. Αισθάνομαι πως δεν μπορώ να αποφασίσω με τίποτα, εγκαταλείποντας αυτή την ευκαιρία για μια νέα ζωή γεμάτη εμπειρίες στην Ολλανδία, προδίδω το όνειρό μου, αλλά πιέζω ταυτόχρονα τον εαυτό μου να κάνει κάτι που δεν ξέρει αν πλέον είναι αυτό που πραγματικά θέλει. Και φυσικά, όλος ο περίγυρος μου να είναι σε φάση "μα πας καλά; ΕΣΥ το λες τώρα αυτό; εσύ πάντα ήθελες αυτό!". Και ναι, και ακόμα το θέλω, αλλά η κατάσταση με την πανδημία με έχει κουράσει απίστευτα, με έχει ρίξει ψυχολογικά, και δεν ξέρω αν είναι μια καλή απόφαση το να σηκωθώ να φύγω τόσο γρήγορα. Θέλω τόσο να τολμήσω νέα πράγματα, μια νέα ζωή, όπως έχω κάνει και στο παρελθόν, δεν θέλω να μείνω για πάντα εδώ, στην Αθήνα, αν βολευτώ με εργασία και γενικά συνεχίζω να χτίζω την ζωή μου εδώ, θα είναι όλο και δυσκολότερο να ξεκινήσω μια νέα ζωή έξω. Η ευκαιρία που κυνήγησα παρουσιάστηκε, και εγώ φοβάμαι να την πετάξω στα σκουπίδια, αλλά δεν μου έχει δώσει και τον ενθουσιασμό που περίμενα. Και ο χρόνος πιέζει, όλο βάζω deadlines στον εαυτό μου να αποφασίσω, και δεν το κάνω ποτέ, και δυστυχώς το πραγματικό deadline φτάνει γιατί πρέπει να κινήσω κάποιες διαδικασίες αν όντως πάω. Ξαφνικά οι σκέψεις είναι αυτό που θέλω τώρα, είναι αυτός ο τομέας που θέλω να επενδύσω χρήματα και χρόνο, αξίζει να το κάνω, με βασανίζουν μήνες.