Όταν οι γονείς του αγοριού μου δουλεύουν και λείπει και η αδερφή του,κάποιες φορές πηγαίνω στο σπίτι του.Θέλουμε πολύ να βρισκόμαστε μαζί,προσωπικό χώρο δέν έχουμε,και με την καραντίνα είχαμε και τους περιορισμούς των μετακινήσεων και τα σχετικά.Εγώ εν τω μεταξύ,έχω ένα θέμα με τα ξενοδοχεία ημιδιαμονής,και σχετικά με την καθαριότητα αλλά και γενικότερα σάν χώροι δέν μου εμπνέουν οικειότητα,δέν νιώθω άνετα γενικότερα.Τέλος πάντων,το θέμα είναι ότι η κολλητή μου το ξέρει,και μου λέει συχνά ότι δέν είναι σωστό να πηγαίνω στο ξένο σπίτι για να ........ καταλάβατε.Μα όταν πηγαίνω,δέν σημαίνει ότι συμβαίνει πάντα αυτό ή ότι πηγαίνω μόνο γι'αυτό το σκοπό.Είμαι 22,το αγόρι μου είναι 24,και θέλουμε να είμαστε όσο μπορούμε περισσότερο μαζί.Υπάρχει κάτι αφύσικο ή κακό σε αυτό;Με αυτά που μου λέει η φίλη μου,με κάνει να νιώθω πολύ άσχημα,και σήμερα που μου έλεγε τα ίδια,της είπα ότι άν είχε σχέση και μπορούσε να κάνει το ίδιο θα το έκανε,και παρεξηγήθηκε.Δέν την άντεξα άλλο και δέν κρατήθηκα.Αύριο θα πάω στο σπίτι του αγοριού μου(οι δικοί του θα λείπουν και θα είμαστε όλη μέρα μαζί)και δημιουργήθηκε αυτό το σκηνικό και κάπως έχω χαλαστεί.Έχω δίκιο ή όχι;