ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κοπέλα 25 και σε σχέση με άντρα 35 εδώ και ένα περίπου χρόνο. Το τελευταίο διάστημα ειδικά διαπιστώνω πως μόνο τον εαυτό του κοιτάει, γκρινιάζει συνεχώς ότι δεν έχει βοήθεια με τις δουλειές στο σπίτι, ενώ εγώ σπουδάζω στο μεταπτυχιακό και δουλεύω παράλληλα full time στον κλάδο μου, ότι δεν έχει χρόνο ενώ μια χαρά έχει μισή μέρα κάθε μέρα, το ερωτικό ανύπαρκτο (1 φορά τον μήνα και αν γίνει, δεν ασχολείται καν, θέλει να μπει στο ψητό αμέσως). Ακόμα και τις άδειες για διακοπές τις έβαλε οποίες μέρες ήθελε, χωρίς να ρωτήσει καν αν μπορώ, αφού θα πηγαίναμε υποτίθεται μαζί. Εγώ ζορίζομαι αρκετά κάθε μέρα, καθώς τρέχω από το ένα στο άλλο και ταλαιπωρία με τα μέσα (2-3 ώρες κάθε μέρα) και όποτε του πω κάτι, η απάντηση του είναι σιγά μωρέ, πως κάνεις έτσι, μη γκρινιάζεις, κουράζεσαι πανεύκολα, κτλ. Με τόση απελπισία προφανώς δεν θέλω καν να πάω μαζί του πουθενά, γιατί θα είναι χαμένος χρόνος. Το καλύτερο είναι ότι μιλάει και με τις ώρες καθημερινά με τη μαμά του που μένει σε άλλο μέρος, ενώ απαιτεί να πληρώσω και το ξενοδοχείο στις υποτιθέμενες διακοπές (που δεν σκοπεύω καν να πάω, να πλήρωνα αν έστω περνούσα καλά).