Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται μ ένα σταυρό στην πλάτη, δυστυχώς
Δεν χρειάζεται να κουβαλάς αυτόν τον σταυρό. Μπορείς, παράλληλα με την φαρμακευτική αγωγή, να απευθυνθείς σε έναν ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή και μέσα από την δέσμευση σε ψυχοθεραπευτική δουλειά, να δεις ικανοποιητική βελτίωση στα θέματα που σε απασχολούν. Δεν χρειάζεται να βιώνεις το πρόβλημα σου ως ταφόπλακα που θα καθορίσει όλη σου την ζωή. Χρειάζεται να επιλέξεις ψυχική ισορροπία μέσα από ψυχοθεραπευτική δουλειά. Σου εύχομαι το καλύτερο
Σε καταλαβαίνω απολυτα φίλε/η μου. Έχω και εγω ιδψ διαταραχή μαζί με κατάθλιψη και ξέρω τί λες ...οι άθρωποι έτσι ειναι δυστυχως σκληροι και επικριτικοι. Αν δεν το περασουν και οι ιδιοι το συγκεκριμενο οπως και αλλες διαταραχες δεν μπορουν να καταλαβουν καθολου πως ειναι να ζεις καθε μερα με αυτη την διαταραχη ...είναι ΑΠΑΙΣΙΑ....απλα κοροίδεύουν και σε λενε κατα φαντασίαν ασθενή , τρελό κτλ...τι να πεις...δεν ειναι καθολου υποφερτο και σε βασανιζει καθε μερα...τι να πω καλη συνέχεια και ευχομαι να τα ξεπερασουμε μια μερα τελειως αν γινεται...
Δεν έχεις άδικο. Γενικότερα έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν πάσο βασανιστικό είναι κάτι, αν δεν ταλαιπωρήσει και τους ίδιους.
Και όχι μόνο δεν το αντιλαμβάνονται αλλά κοροϊδεύουν και πληγώνουν. Ναι, δυστυχώς, έτσι είναι ο κόσμος μας. Αν δεν νιώσεις κάτι ο ίδιος δύσκολο να το καταλάβεις.
