ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το να λυπόμαστε για κάποιον αφού πεθάνει ενώ όσο ζούσε του γυρίζαμε την πλάτη για να μη μας κρεμάσουν και εμάς κάποια ταμπέλα και ένιωθε την απόλυτη μοναξιά δε λέγεται ευαισθησία αλλά υποκρισία. Αν είχε έστω και έναν άνθρωπο δίπλα του δε θα κατέληγε έτσι. Ο άνθρωπος ήταν μόνος σε αυτή τη ζωή. Δεν τον αποδέχτηκε ούτε η μάνα του.

Είχα δει ένα βίντεο με τον άνθρωπο αυτον. Είχα συγκινηθεί με την ηρεμία και την γλυκίτητα που εξέπεμπε... Μια πληγωμένη ψυχή ήταν που γνώρισε μόνο απόρριψη ... Χωρίς να ενοχλήσει κανέναν... Το καλό θα ήταν να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου από νωρίς για να ζήσει ευτυχισμένη αλλά δεν την άφησαν... Μόνο οι γατούλες τον λάτρεψαν τελικά για την καλή καρδιά του και τις φρόντιζε με αγάπη...

Μωρέ αλλάζει ο κόσμος. Δεν είναι ότι δεν αλλάζει. Είναι ίδιος ο κόσμος σήμερα σε σχέση με το πως ήταν πριν 30 χρόνια ή ακόμη και πριν 10 χρόνια; Όχι. Ίσα ίσα που στις μέρες μας ο κόσμος αλλάζει με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς. Το θέμα είναι ότι αφενός υπάρχει κίνδυνος να αλλάξει προς το χειρότερο, είδαμε τον τελευταίο χρόνο τι οπισθπδρομηση έφερε η πανδημία σε πολλούς τομείς, αφετέρου για να αλλάξει προς το καλύτερο χρειάζεται δουλειά πολλή και από πολλούς.

Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή

Υποκριτές. Πρέπει να πεθάνει κάποιος για να αρχίσουμε το ιντερνετικό δράμα, αλλά τις υπόλοιπες μέρες δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι συνάνθρωποι μας. Όλα για την προβολή της ευαισθησίας μας και ουσία καμία. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.

Καλά, αυτό είναι γεγονός. Κι αν περιμένεις να αλλάξει ο κόσμος θα αποχαρετίσεις πολλές Δήμητρες ακόμη. Αλλά σκέφτηκες ποτέ πως δε σου φταίει ο κόσμος; Κι ίσως αρκεί να αλλάξεις εσύ! Δεν είναι τόσο περίπλοκο όσο ακούγεται, αρκεί στην αξιολόγηση των καταστάσεων να μη ξεχναμε το δικό μας κομμάτι ευθύνης. Και σιγά σιγά θα καταλάβεις.

Άν και είμαι υπερσυντηρητικός οφείλω να ομολογήσω ότι έβγαζε μία υπερ ευαισθησία σαν άνθρωπος. Και όλους τους ευαίσθητους ανθρώπους τους σέβομαι.