ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω πως πολλοί θα βρειτε αδιάφορο έως και χαζό αυτό που θέλω να βγάλω από μέσα μου... Ίσως όμως υπάρχετε και εσείς εδώ μέσα που μπορεί λίγο ή και πολύ να με νιώσετε! Θα ήθελα τη γνώμη σας λοιπόν! Μεγαλωμένη σε ένα υπέροχο μικρό χωριό... Η μαμά μου τάιζε σκυλιά αδεσποτα παντα... Το θυμαμαι απο μικρη... Παντα ειχαμε γατες στην αυλη που ταΐζαμε και σκυλιά... Όταν ερχόταν ένα αδέσποτο, η μαμα μου το τάιζε.... Αρκετα συχνα ζούσαν τελικά κοντα σε μας.... Εγω τοτε μικρη και ενιωθα γενικα αδιαφορα για τα ζωα.... Ενιωθα την γλυκα τους (ενα γλυκο γατακι) αλλα δεν ασχολομουν παραπανω με αυτα.... Στην εφηβεια - τέλη λυκείου αρχισα να νιωθω κατι μεσα μου που μου έλεγε πως η παρέα μαζί τους έχει κάτι.... Έχει να δώσει σε μένα κάτι.... Και πραγματικα επρεπε να βρεθω σε πολυ ασχημη κατασταση με τον εαυτο μου τοτε για να ερθω κοντα με τα ζωακια... Περασα στη σχολη και αργοτερα πηρα και το πρωτο μου ζωο... Ο γατος μου.... Ο χρονος που περασα μαζι του με αλλαξε... Αγαπησα χωρις να το περιμενω... Εμαθα πως πρεπει καθε μερα να αφηνω νερακι και φαγακι σε ενα πλασμα που εξαρταται απο μενα αποκλειστικα για να ζησει, αφου τον ειχα στο σπιτι.... Σημερα νιωθω αρκετα για τα ζωα... Κλαιω οταν βλεπω κακοποιησεις.... Θυμώνω απίστευτα όταν μειώνεται η αξία της ζωής τους.... Την ίδια στιγμή στο μικρό χωριό μου απλα δεν αντέχω αλλο (την περιοδο της καραντίνας την περασα ολομοναχη εδω και δεν αντεχω αλλο- τα νευρα μου δεν την παλευουν).. Νιωθω λοιπον πως εχω κριθει για ολες μου τις επιλογες ( οπως και καθε φιλοζωος).... Κανουν πλακα στο χωριο οταν δινω νερο κρυο σε μια αδεσποτη ( "θα παθει αμυγδαλες").... Χιουμορ κανουν αλλα επειδη τους ξερω, ξερω λοιπον πως θεωρουν χαζη την οποια ενασχοληση μου με αυτα.... Εχω μαλωσει με τους παντες! Ο λόγος? Τα αδεσποτα που δημιουργουν προβλημα! Και ΝΑΙ σε ενα μικρο χωριο δεν γινεται να υπαρχουν αδεσποτα τοσα σκυλια... Το καταλαβαινω και ούτε θέλω να υπάρχει προβλημα στη ζωή κανενος.... Όταν ομως ακουω πως λυση ειναι το πνιξιμο σε τσουβαλι για τα νεογεννητα της αδεσποτης σκυλιτσας.... Δεν αντεχω... Δεν μπορω να ακουω κατι αλλο λοιπον... Προσφατα ηρθε υπευθυνος του Δημου ταχα να βοηθησει με τα αδεσποτα... Φορτωσε οσα σκυλια μπορεσε και το πιο πιθανο ειναι να τα εριξε σε αλλο μερος να συνεχισουν την αδεσποτη ζωη τους...ο ενας σκυλος ομως γυρισε πισω... Γιατι ηταν εξυπνος! Τα σκηνικα ειναι πολλα, τα λογια εις βαρος των ψυχων αυτων επισης πολλα.... Σημερα ξερω πως ενα ζωο ποναει σωματικα οπως ο ανθρωπος... Πειναει οπως πειναω και εγω.... Κλαιει οταν του στερουν τα μωρα του οπως μια μητερα.... Εχουμε πολλα κοινα με τα ζωα... Τα ζωα δεν αποτελουν μοναχα μεσο για κερδος.... Δεν αποτελουν μονο δουλεια (πχ κτηνοτροφια).... Εφοσον επιλεξαμε να ζουμε σε οργανωμενες κοινωνιες...και να ανεβουμε πολιτισμικα.... Οφειλουμε να σεβομαστε τη ζωη και των 4ποδων....εφοσον ζουν εντος των κοινωνιων μας... Με μεγαλη μου θλιψη διαπιστωνω πως στις πολεις οι ανθρωποι στην αναγκη τους να ερθουν κοντα με τη φυση, σεβονται περισσοτερο και φροντιζουν τα ζωακια.... Σε αντιθεση με μικρες επαρχιακες κοινωνιες που θεωρειται υπερβολη η φροντιδα και η περιθαλψη της γατας, του σκυλου...( Και ολων φυσικα των ζωων)....η απαντηση μερικων χωριανων μου " το ζωο αυτο απλα σου τρωει χρηματα... παρατα το"....ειμαι τοσο φορτισμενη συναισθηματικα και τα οσα νιωθω ειναι τοσο μπερδεμενα στο κεφαλι μου.... Αγαπω τον ανθρωπο και δεν σκοπευω να μειωσω τη ανθρωπινη ζωη.... Την ιδια στιγμη ομως υποστηριζω πως ο σεβασμος στη ζωη αυτων των ψυχων πρεπει να ειναι αντιστοιχος...δεν θελω να επιβαλλω σε κανεναν την αγαπη για τα ζωα... Η αγαπη μαθαινεται, δεν επιβαλλεται... Η αγαπη χτιζεται... Υπαρχει ο σπορος της μεσα μας αρκει να τον δουλεψουμε, να τον "ποτισουμε"... Αυτο μου το εμαθε η μεχρι τωρα συμβιωση μου με ζωα... Θελω ομως να παψει να υπαρχει αυτη η κακη συμπεριφορα... Και η λογικη της θανατωσης γιατι δεν ξερουμε τι να τα κανουμε τοσα κουταβια..... Ποσο φρικτο.... Αξιζει να το σκεφτει κανεις για λιγο μονο για να καταλαβει ποσο φρικτο ειναι! Θα ερθουν λοιπον να μου πουν πως ταιζω ζωα τη στιγμη που ανθρωποι πεινανε! Είπα εγω ποτε πως δεν πεινανε ανθρωποι? Ειπα εγω ποτε πως δεν με πιανει η καρδια μου για εναν ανθρωπο που υποφερει! Δεν το καταλαβαινω ολο αυτο ειλικρινα.... Εχω κουραστει... Δεν θελω να βλεπω κανεναν χωριανο μου γιατι δεν μπορω να κρατησω το ρημαδι το στομα μου κλειστο! Είμαι μισανθρωπος? Γιατι το ακουσα και αυτο... Οχι δεν μισω κανεναν... Δεν αντεχω στην σκεψη ομως πως για να ειναι καλα το χωριο μας, ησυχο και καθαρο... Θα αφηνουμε να πεινανε ζωακια και θα φονευουμε τα νεογεννητα λες και ειναι ληγμενες καραμελες! Σιχαθηκα και μενα και τις παλιοαποψεις των γεματων παιδεια κοινωνιων μας.... Οσοι συμπασχετε πειτε μου κατι μπας και ηρεμησω.....συγνωμη για τους τονους που δεν εβαλα και ευχαριστω εκ των προτερων για το χρονο που θα διαθεσετε διαβαζοντας το μακαρονι μου!