Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Χειριστικό! Έτσι θα τον χαρακτήριζα. Βρες δουλειά κ κάνε την ζωή σου.
Δεν αντιλαμβάνομαι τη λογική του ' δεν έχω λεφτά για τις διακοπές σου αλλά μη δουλεύεις γιατί....ΕΤΣΙ'. Δούλεψε και ανακοίνωσε το μετά.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΡΩΜΑΤΑ - πού λέει και ο Καρούζος!
Και τώρα που έχω την προσοχή σου, να πω ότι αυτό που αναφέρεις εδώ, το έχω βιώσει στην ηλικία σου επακριβώς, υποκύπτοντας στον ψυχολογικό εκβιασμό της μητέρας μου και θεωρώ, ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος, που έχω κάνει μέχρι τώρα στην ζωή μου – και πίστεψέ με, έχω κάνει πολλά.
(Παρεμπιπτόντως διάβασε και το ποιηματάκι του Καρούζου, καλού - κακού)
Επειδή έχω εμπειρία από τέτοιου είδους συμπεριφορά από γονιό και από ότι καταλαβαίνω πρέπει να είμαι κοντά στην ηλικία σου, είναι καλό να κάνεις αυτό που θέλεις εσύ. Πιάσε δουλειά να έχεις δικα σου χρήματα για τα έξοδα σου και προσπάθησε και για την σχολή. Δύσκολο σίγουρα, αλλά πίστεψέ με αν το αφήσεις τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα με την κατάσταση που περιγράφεις.
Γιατί να πρέπει να τους χαρακτηρίσουμε? Και γιατί να αποφασίζουν αυτοί για το αν θα βρεις δουλειά ή όχι. Παρτε τη ζωή στα χέρια σας.
Και όχι ο καφές ή οι ολιγοήμερες διακοπές δεν είναι πολυτέλεια.
Εσύ τι είσαι δηλαδή; Κάποιο άβουλο ον που οι άλλοι αποφασίζουν για εκείνο; Γιατί να μην πας να δουλέψεις έστω για κάποιο χαρτζιλίκι και να καλύπτεις κάποιες ανάγκες σου; Μια ζωή θα εξαρτάσαι οικονομικά από γονείς; Θεωρώ πως καλό θα σου κάνει να εργαστείς για να ''ψηθείς'' σιγά σιγά για το μέλλον, βγάζοντας με κόπο το ψωμί σου.
