ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς σταματάς να στεναχωριέσαι και κάποιες φορές που θλίβεσαι αρκετά επειδή δεν έρχεται στη ζωή σου ο άνθρωπός σου; Όταν τα χρόνια περνούν και δεν ζεις τον έρωτα και τη συντροφικότητα και πορεύεσαι χωρίς να είναι η επιλογή σου μόνος/η; Πέρασα τα 35 και σε αυτό το κομμάτι νιώθω πολύ άτυχη. Γιατί για κάποιους είναι εύκολο και σε άλλους φαντάζει βουνό; Δύο χρόνια δεν ένιωθα καλά ψυχολογικά επειδή κάποιος μου έδωσε ελπίδες και ένιωσα απλά πληγή, γιατί ένιωθα πράματα και έμειναν ανεκπλήρωτα με ένα τεράστιο κενό και πολλά ερωτηματικά. Το άφησα πίσω μου και δεν έχω καμία προσδοκία πλέον από αυτόν τον άνθρωπο. Αν ήθελε πραγματικά δεν θα έμενε στα λόγια. Θέλω το σωστό για μένα, αλλά όλα πονάνε τελικά. Δεν χρειάζεται να να κάνει κανείς σχέση και να χωρίσει για να πληγωθεί μόνο. Όταν νομίζεις πως κάτι ήρθε για σένα και έτσι φεύγει απροσδόκητα χωρίς απαντήσεις, θλίβεσαι, πονάς, θυμώνεις και πάλι. Όταν προσπαθείς και ανταπόκριση δεν παίρνεις, κυνηγώντας μάλλον ουτοπίες. Κάποιος ας μου απαντήσει γενικά πως σταματά αυτή η στεναχώρια; Τι θα κάνατε; Τα έχω βρει με τον εαυτό μου, δουλεύω,κάνω το χόμπι μου όταν έχω χρόνο, αλλά αυτό το θέμα με ρίχνει πολύ συχνά και δεν έχω κάπου να μιλήσω. Βαρέθηκα γιατί μου προκαλεί σωματική και ψυχική κούραση :(