Σαν άνθρωπος που επίσης είμαι πολύ δοτικός, και δεν κολωνω να δωθω αρκετά σύντομα σε κάτι που ξεκινάει αν ξέρω ότι θέλω να είμαι εκεί, έχω να σου πω ότι κάνε κράτει, μέχρι να σιγουρευτείς ότι και η άλλη μεριά κάνει και νιώθει το ίδιο. Ξέρω είναι εν μέρει άδικο να μην αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο, αλλά είναι εξίσου άδικο να δίνεις 100 και να παίρνεις 10. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να διαχειριστούν τόση προσοχή ,και ταυτόχρονα επαναπαυονται νομίζοντας ότι θα είναι μόνιμα εκεί, χωρίς να προσπαθούν. Όπως ειπώθηκε και σε άλλο σχόλιο, δείξε του ότι περνάς όμορφα με ή χωρίς αυτόν,και δοκίμασε να συμπεριφέρεσαι που και που όπως εκείνος. Αν ενδιαφέρεται πραγματικά, θα κάνει πράγματα να μη σε χάσει, αν όχι, καλύτερα να δώσεις τον χρόνο και την προσπάθεια σου σε κάποιον που θέλει να κάνει το ίδιο.
3.9.2021 | 16:13
Δεν παίρνω πίσω
Παιδιά, εδώ και τρεις μήνες είμαι σε σχέση, πολύ ενθουσιασμένη. Όλα καλά, περνάμε όμορφα, το δεσμός μου είναι γενικώς ήρεμος και ώριμος, μπορεί να κάνει συζητήσεις, έχει χιούμορ, όλα καλά. Αλλά ρε παιδιά, νιώθω σα να μην παίρνω πίσω όσα δίνω. Να σας εξηγήσω. Π.χ. είμαι άτομο δοτικό, μου αρέσει να κάνω πράγματα για τον άλλον γιατί έτσι νιώθω και εγώ καλά. Αν πάμε σπίτι του, θα φέρω τουρτίτσα ή κάτι που έχω ψήσει σπίτι μου ή κάτι που ξέρω ότι του αρέσει (αγαπημένο κρασί). Αν ξέρω ότι ήταν όλη μέρα στη δουλειά, θα του κάνω μασάζ με έλαια, θα οργανώσω μια χαλαρωτική βραδιά. Θα έχουμε ένα Σ/Κ ολοδικό μας ελεύθερο, εγώ θα βρω πού να πάμε και τι θα κάνουμε, θα φτιάξω ενδιαφέρον πρόγραμμα. Στο σεξ εννοείται, όλα εντάξει. Όσα κάνω φαίνεται να τα δέχεται μια χαρά, δηλαδή δεν ενοχλείται από τη δοτικότητά μου. Απλώς δεν νιώθω την ίδια ανάγκη από μεριάς του να μου κάνει όμορφες μικρές εκπλήξεις ή να βρίσκει τι να κάνουμε. ΟΚ, θα πάμε για καφέ ή φαγητό, θα κεράσει (και πάλι, δεν το κάνω κανόνα, συχνά θα κεράσω κι εγώ), αλλά μέχρι εκεί. Μου λέει ότι γενικά διέρχεται από περίοδο απάθειας λιγάκι και δεν έχει διάθεση, παρόλο που ευχαριστιέται να με βλέπει. ΟΚ, κι εγώ δεν εξαρτώ από εκείνον την ύπαρξή μου, σίγουρα έχω τις παρέες μου και τα χόμπυ μου, και από εκεί αντλώ ενέργεια ώστε να παραμένω δοτική και ανοιχτή μαζί του. Και να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι άτομο που δίνω κάτι με σκοπό να πάρω, αλίμονο. Απλώς έχω αρχίσει να νιώθω λες και κατά κάποιον τρόπο εγώ είμαι το αρσενικό της υπόθεσης, εγώ επενδύω περισσότερο, εγώ συνεχώς εφευρίσκω τρόπους να κρατήσουμε ζωντανό το ενδιαφέρον μεταξύ μας, εγώ ψάχνω να βρω τι τον διασκεδάζει. Είναι λες και αν δεν είχα εγώ ιδέες για το πώς να περάσουμε καλά, νιώθω ότι θα ήμαστε το πολύ μόνο σπίτι του όταν βλεπόμαστε και με έτσι κι έτσι διάθεση. Και τώρα δεν ξέρω αν είναι θέμα ασυμβατότητας ταμπεραμέντων ή αν απλώς δεν τραβάει το πράγμα. Του μίλησα για την ανησυχία μου και μου είπε μόνο ότι θέλει λίγο χρόνο, ότι κατά καιρούς περνάει από φάσεις down και θα είναι μια χαρά. Απ' ότι ξέρω, κατάθλιψη δεν έχει. Απλώς κι εγώ λέω, αν δεν έχει από τώρα τον ενθουσιασμό και τη διάθεση, που είμαστε μαζί τον πρώτο καιρό, πότε θα την έχει? Πριν από μένα, ξέρω ότι είχε σχεδόν 4 χρόνια να κάνει σχέση, αλλά δεν ξέρω το λόγο. Πριν ήταν με μία κοπέλα πολύ όμορφη και πολύ πετυχημένη, αλλά είχε δικά της θεματάκια και τον έδιωξε μετά από 2 χρόνια που ήταν μαζί του. Έχει να το θυμάται ακόμα, αλλά δεν ξέρω αν του έμεινε απωθημένο, 4 χρόνια πέρασαν. Νιώθω ότι έχει εμένα, που μπορώ να του δώσω όλα όσα θα ήθελε και εκείνος θα μπορούσε να μου δώσει τα ίδια, όμως αρχίζω και σκέφτομαι ότι είναι σα να μην μπορεί να δει πάνω μου όσα έχω να του δώσω όσα χρειάζεται όσο αυτός δεν είναι διατεθειμένος να μου δώσει όσα θέλω. Μπορεί να φταίει ότι δεν επένδυσε πρώτα για να με "κατακτήσει," πολλά μπορεί. Δεν ξέρω αν πρέπει να του δώσω χρόνο ή να ξεκόψω πριν επενδύσω ακόμα περισσότερο.
12
