ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που χάθηκες βρε pensiero?

βλέπω είσαι μετριόφρων! :-)

Οι εκφράσεις "κορίτσι μου", κτλ. δεν είναι ένδειξη απουσίας σεβασμού- είναι λάθος ο συσχετισμός που έχεις κάνει. Οι περισσότεροι το χρησιμοποιούν για να εκφράσουν τη συμπάθεια τους και ως ένα βαθμό δείχνει οικειότητα και ίσως εκτίμηση.
Δικαίωμα σου βέβαια να ενοχλεισαι και να θέλεις να σου απευθύνονται στον πληθυντικό, αλλά για κάποιους από εμάς αυτό είναι ένδειξη ακαμψίας και προσκόλλησης σε υπερβολικές τυπικότητες παλιών εποχών.

Φυσικά, είμαι 40 φεύγα. Δεν βλέπω όμως κάτι κακό σε αυτό. Νιώθω μια υπέρτατη πλήρωση και εσωτερική ηρεμία, που έρχεται καθώς ωριμάζει ο άνθρωπος και επεξεργαζεται εσωτερικά τα λάθη του, με απώτερο σκοπό να γίνεται καλύτερος και ευτυχισμένος. Δε βλέπω τον λόγο της προσπάθειας σου να το χαρακτηρισεις ως κάτι αρνητικό.
Δυστυχώς για εσένα απ' ο,τι βλέπω τίποτα δε βοήθησε και παρεμεινες ίδιος, με τα ίδια κολλήματα, που ούτε ψυχολογος κι εδώ που τα λέμε ούτε κανένας δε μπορεί να σου τα λύσει, γιατί το πρόβλημα ξεκινάει από εσένα τον ίδιο.
Κρίμα, θλιβομαι πραγματικά με ανθρώπους που μπαίνουν σε έναν λαβύρινθο από τον οποίο τελικά δεν καταφέρνουν να βγουν ποτέ.

Όχι Πενθεσίλεια, κάνεις λάθος. Δεν έχω ιδέα βέβαια τι επάγγελμα κάνεις κι αν έχεις κάποια εμπειρία με ιδιαίτερα μαθήματα. Πάντως εγώ όλη τη μου ζωή κάνω ιδιαίτερα, αρχικά ως μαθήτρια και τώρα πια ως καθηγήτρια. Όταν τύχαινε να έχω κι εγώ μικρότερες ηλικιακά καθηγήτριες, οι γονείς μου μιλούσαν πάντα στον πληθυντικό. Ακόμη και στο πληθυντικό όμως να μη μιλούσαν, που όντως το έκαναν όμως γιατί ήμουν μπροστά και θυμάμαι πολύ καλά, δεν υπήρχε περίπτωση να χρησιμοποιήσουν εκφράσεις όπως "κοριτσάκι μου". Και πρόσεξε, δεν έγραψα πως με αποκαλούν "κορίτσι μου", αλλά "κοριτσάκι μου ". Έχει διαφορά. Το "κορίτσι μου" δικαιολογείται όταν γνωρίζω κάποιους γονείς αρκετά χρόνια κι έχουμε αναπτύξει μια άριστη και μια κάπως πιο "στενή" σχέση. Το "κοριτσάκι μου, κοπελίτσα μου, κουκλίτσα μου" σε πρώτες συναντήσεις, όχι δε δείχνει ούτε σεβασμό ούτε εκτίμηση. Πώς άλλωστε να προκύψει εκτίμηση όταν με βλέπουν για πρώτη φορά και με αποκαλούν έτσι εξ αρχής; Πότε πρόλαβαν να με εκτιμήσουν; Τέτοιες προσφωνήσεις φανερώνουν έλλειψη σεβασμού, επιπέδου και μάλλον κάποια υποτίμηση, στην προκειμένη προφανώς λόγω ηλικίας. Στην καθηγήτρια όμως που έρχεται να κάνει μάθημα στο παιδί σου με την οποία έχετε ή πρόκειται να έχετε μια επαγγελματική ως επί το πλείστον σχέση και συνεργασία, όχι, δεν την αποκαλείς εξ αρχής "κοριτσάκι μου".

@pensiero

αν εισαι μικρη σε ηλικια και φαινεσαι νεα,λογικο ειναι να σε φωναζουν ετσι

Pensiero, το ότι οι γονείς σου απευθύνονταν στον πληθυντικό στις κοπέλες που σου έκαναν ιδιαίτερα δεν αποτελεί κριτήριο ούτε σημαίνει ότι με αυτή την τακτική έχουν καθορίσει εναν απαράβατο κανόνα συμπεριφοράς, που ισχύει καθολικά για όλους ως "η πρέπουσα οδός"• για εμένα δεν αποτελεί αυτό που γράφεις επιχείρημα.
Πρέπει ο καθένας μας να έχει την ικανότητα να βλέπει πέρα από τα συγκεκριμένα όρια που του θέτει ο στενός του κύκλος και να διαθέτει κριτική σκέψη.
Δεν έχω κάνει ιδιαίτερα, είμαι σε θέση όμως που έχω καθημερινη επαφή με στελέχη μεγάλων εταιριών σε υψηλές θέσεις και έχω κάτι παραπάνω από ένα πτυχίο ελληνικό. Δε με ενδιαφέρει να μου μιλάει κανείς στον πληθυντικό, δεν το έχω ανάγκη. Να ξέρεις ότι οι ικανότητες σου δεν κρίνονται από τον τρόπο που σου απευθύνεται ο απέναντι, ούτε είναι ένδειξη σεβασμού ο καταναγκασμος σε υποχρεωτικές τυπικοτητες.
Τωρα αν περιμένεις από τον Έλληνα απαιδευτο ουγκανο να σου απευθυνθεί στον πληθυντικό τότε μάλλον έχεις υψηλές απαιτήσεις. Αυτά είναι για την πλειοψηφία των Ελλήνων ψιλά γράμματα.
Κάθε χρονιά που έρχομαι για καλοκαίρι ανακαλύπτω ξανά και ξανά πόσο απαιδευτοι, προβληματικοι, απολιτιστοι, ψεκασμενοι και τέλος σκατοψυχοι είμαστε ως λαός.

Υγ. Κοριτσάκι σε φωνάζουν γιατί είσαι μικρή ηλικιακά, δεν έχει να κάνει με τις γνώσεις σου. Να ξέρεις πάντως ότι εκεί έξω υπάρχουν πολύ χειρότερες συμπεριφορές προς τους εργαζομένους κι ας έχουν 100 πτυχία και διδακτορικά.