ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κόλλησα πριν μήνες κοβιντ. Μετά από 2 μήνες είχα ένα λιποθυμικό επεισόδιο για 1η φορά στη ζωή μου στα 23 μου και από τότε νιώθω πιο εύθραυστη από ποτέ. Ζαλιζομαι εύκολα, είμαι αδύναμη, αναβλητικη και όλα τα καλά .. Από τότε έχω ξαναζαλιστει σε πιο ήπιο βαθμό αρκετές φορές και σίγουρα 2 έντονες. Μία στις διακοπές μου και μια σήμερα. Σήμερα είχα μια πολύ σημαντική συνέντευξη και δεν πηγα για αυτόν τον λόγο...Ούτε τα πόδια μου δεν μπορούσα να σηκώσω καλά καλά και συνειδητοποίησα ότι είναι ξεκάθαρα από μεγάλη συσσώρευση άγχους. Έχω βαρεθεί. Έχω βαρεθεί να μην πηγαίνω σε συνεντεύξεις γιατί αγχώνομαι, γιατί δεν πιστεύω σε εμένα, ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΕΣΤΕΛΝΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΆ ΉΜΟΥΝ ΆΠΕΙΡΑ ΣΊΓΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ. Αλλά έχω κουραστεί. Ανέκαθεν το άγχος με κρατούσε μακριά από πολλά... Ήμουν δραστήρια, γυμναζομουν, διάβαζα, δούλευα... Τώρα χρωστάω άπειρα, δεν βρίσκω δουλειά και σε όσες πάω δεν με παίρνουν, βαριέμαι, πλήττω, δεν κάνω τίποτα στον φόβο ότι αν πάω μακριά πολύ από το σπίτι μου και με πιάσει πάλι ζαλάδα δε θα μπορώ να γυρίσω και θα γίνω ρεζίλι. Αντιλαμβάνεστε; Έχω γίνει άλλος άνθρωπος. Έχω γίνει όσα εκραζα και δεν μπορώ να το αλλάξω! Προσπαθώ και δεν μπορώ! Η σημερινή συνέντευξη μπορεί να μου άλλαζε όλη τη ζωή και την καριέρα μου και το άγχος μου κατάφερε να με ρίξει! Εγώ το άφησα να με ρίξει. Τι ξέρω... αλλά.... Έχω ένα αγόρι γεμάτο ζωή και όρεξη και άλλα περιμένω πότε θα βρει μία που θα του δείξει ότι όντως η ζωη γαμαει και θα με αφήσει. Με κρίνει σε μια μόνιμη βάση για το άγχος μου, την αναβλητικοτητα μου ..και καλά κάνει, βασικά. Με έχει πιέσει πολύ τον τελευταίο χρόνο να βγω από το comfort zone μου, κάτι το οποίο αναβάλλω χρόνια να κάνω. Αλλά ρε σεις ΒΑΡΈΘΗΚΑ. Έχω μια συνέντευξη για δουλειά την Δευτέρα. No big deal. Παίζει να μην με πάρουν καν. Έχω σιχαθεί να πηγαίνω και να μην με παίρνουν... Απλά προσπαθώ να με πιέζω να πηγαίνω με την ελπίδα και μόνο ότι θα ξεκινήσω από κάπου και έτσι θα βγω από την ρουτίνα που με έχω βάλει. Καμία συμβουλή;..