ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια τόσο όμορφη ημέρα, με έναν πραγματικά τέλειο καιρό, κατάλληλο για βόλτα, καφέ, φαγητό κλπ... Και εγώ, αντί να είμαι κάπου εκεί έξω και να απολαμβάνω στιγμές και καταστάσεις, είμαι κλεισμένος μέσα στους 4 τοίχους του σπιτιού μου, μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, να μην ξέρω πώς να περάσω την ώρα μου... Από την μια να μην περνάει η ώρα με τίποτα και από την άλλη να μην είναι λογικό να ανυπομονώ να περάσει η Κυριακή μου, μιας και από Δευτέρα έχω ένα σωρό εκκρεμότητες στην δουλειά... Τα έχω εξαντλήσει και τα έχω βαρεθεί όλα όσα θα μπορούσα να κάνω μέσα στο σπίτι. Από τηλεόραση και ταινίες, μέχρι ραδιόφωνο, internet, βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, ακόμα και κηπουρική... Να βγω έξω μόνος μου δεν το κάνω πλέον... Κάποτε το έκανα και ένιωθα ότι γύριζα σαν την άδικη κατάρα, που λέμε... Αν δεν έχεις να πας κάπου συγκεκριμένα, να κάνεις κάτι, να συναντήσεις κάποιον, ποιος ο λόγος να γυρίζεις έξω, έτσι στο άσχετο... Ευτυχώς ή δυστυχώς, ανήκω σε αυτούς που από το να είναι με μια παρέα που δεν θέλουν ή να πηγαίνουν κάπου που δεν θέλουν, προτιμάνε να είναι μόνοι τους στο σπίτι... Και απορώ πώς κάποιοι/ες βγαίνουν απλώς για να βγουν, ακόμα και αν δεν τους ευχαριστεί πραγματικά αυτό, κάνοντας τις λεγόμενες ''παρέες ανάγκης'', μόνο και μόνο για να πάνε κάπου... Προσωπικά, το θεωρώ τραγικό κάτι τέτοιο... Ίσως κάποιος να σκεφτεί: Όλα δικά σου τα θες βρε φίλε... Δεν είναι όμως έτσι... Μια καλή παρέα αναζητώ, να μιλάμε, να βγαίνουμε, να περνάμε αβίαστα καλά, που λέμε... Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως πράγματι να ζητάω πολλά... Τι να πω...