ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

υπάρχει κ τρίτος δρόμος σε αυτή την υπόθεση, τροφή για σκέψη μπρο

Το προβλημα δεν είναι ο πρωην. Το πρόβλημα είναι ότι δεν της έχεις εμπιστοσύνη. Αν ήταν ύποπτη θα σου έκρυβε πράγματα. Αυτή όχι μόνο δεν σου κρύβει, αλλά σε καλεί εκεί που βρίσκεται με τον πρώην της και σε καλεί και ο ίδιος ο πρώην! Την κοπέλα θα την χάσεις, όχι επειδή θα τα φτιάξει πάλι με τον πρώην της, αλλά επειδή θα την πρήξεις και θα κουραστεί. Τότε είναι που θα αρχίσει να σου κρύβει πράγματα, γιατί βαριέται να ακούει τη γκρίνια σου. Αν σε 8 μήνες σχέσης κάνεις τέτοια, δεν πρόκειται να πάει παρακάτω. Εγώ στην θέση της θα έτρεχα μακριά. Επίσης να σημειωθεί ότι εμένα, ο καλύτερος μου φίλος είναι ο πρώην μου. Μετά από σχέση πολλών χρόνων, απλά έκανε τον κύκλο του και θέλαμε αλλά τελείως πράγματα. Η αγάπη και η επικοινωνία όμως υπήρχε, οπότε μείναμε φίλοι. Και το εννοώ. Από τότε που χωρίσαμε κάνεις από τους δύο δεν έχει επιδιώξει κάτι παραπάνω από ανθρώπινη επαφή. Δεν τον βλέπω ερωτικά, αλλά τον αγαπάω τόσο πολύ σαν άνθρωπο, γιατι έχουμε περάσει τόσα μαζί, που δεν διανοούμαι να ερχόταν κάποιος που γνώρισα χθες και να μου έκανε ζήλιες, για κάτι αθώο και εγώ να ξεκοβα με τον φίλο μου, επειδή ο ίδιος έχει ανασφάλεια. Κάποιοι άνθρωποι δεν συμφωνούν με το να μένεις φίλος με πρώην, οκ δεκτό, αλλά είμαστε κ εμείς που δε βλέπουμε κάτι κακό. Δηλαδή μέχρι χθες λέγαμε ότι αγαπάμε αυτόν τον άνθρωπο και επειδή πια τελείωσε το ερωτικό κάνουμε σαν να μην υπήρξε ποτέ και τον πετάμε από τη ζωή μας; Όχι, οι σχέσεις μεταλασσονται, δεν τελειώνουν αν οι άνθρωποι είναι αξιόλογοι, δεν έχουν φερθεί άσχημα ο ένας στον άλλον και συνεννοουνται.Δουλεψε το μέσα σου. Εκεί είναι το πρόβλημα.

Αν όλα αυτά στα είπε με μια απάθεια και ψυχρότητα, θα σύστηνα να την κάνεις σιγά σιγά με ελαφρά. Η κοπέλα προφανώς τον σκέφτεται ακόμα και νιώθει την ανάγκη να είναι μαζί του.
Τα περί πολιτισμένου χωρισμού, είναι απλά δικαιολογία για να είναι σε επαφή μαζί του. Πολιτισμένος χωρισμός δεν σημαίνει κρατάω επαφές.
Αν δεν σε σέβεται η ίδια, κάνε τη χάρη σε σένα και σεβάσου ο ίδιος τον εαυτό σου.

Πηγαίνεις 3-4 φορές μαζί, παρατηρείς συμπεριφορές κι αν πάλι εισπράττεις τα ίδια επιχειρήματα και κοινώς ενόχληση την αποχαιρετάς οριστικως, γιατί πιστεύω ότι καταβαθος σε βάζει σε δεύτερη μοίρα.

Προσπάθησα να δω και την άλλη οπτική,την χαλαρή,κουλ, πολιτισμένη που πλασάρει η δικιά σου όμως εμένα προσωπικά δε μου βγαίνει. Και δεν είναι θέμα ανασφάλειας ή εγωισμού. Παραειναι άβολο να είσαι στο ίδιο μέρος που είναι ένας άντρας με τον οποίο είχατε και εσύ και αυτός τις ίδιες ιδιαίτερες στιγμές με την ίδια κοπελα.Είναι άβολο πως να το κάνουμε τώρα! Αν απλά είχε αγόρια φίλους και είχες πρόβλημα με αυτό,θα έλεγα ότι εσύ έχεις ανασφάλεια. Όμως υπάρχει και ένας πρώην εκεί. Νομίζω πως το σωστό όταν χωρίζεις έστω και φιλικά και προχωράς τη ζωή σου απλά ξεκοβεις. Πάντα κάποιους πρώην τους κρατάμε στην καρδιά μας όμως δε γίνεται να βλέπεις την τωρινή σχέση να έχει ακόμα επαφές. Είναι έλλειψη σεβασμού για εμένα.
Και επειδή αρκετά πλατείασα θα σου πω αυτό ακριβώς που αισθάνομαι με όλο αυτό το κείμενο. Λυπάμαι αλλα στην κοπέλα σου δεν καίγεται καρφί Για το πώς νιώθεις. Αν σε είχε σε εκτίμηση και σε σεβόταν θα σταματούσε αυτές τις αηδιες! Λες ότι είναι απαθής και ψυχρή όταν μιλάς για αυτό. Αν φοβόταν ότι θα σε χάσει θα ήταν σε αναμμένα κάρβουνα! Αν συνεχίσεις να είσαι μαζί της μη σου φανεί παράξενο αν μάθεις ότι τα ξαναβρήκαν μεταξύ τους. Ένας Σοβαρός άνθρωπος όταν χωρίζει χωρίζει!! ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ!

Μάλλον γιατί το κόμπλεξ είναι δικό σου. Σε αυτή την περίπτωση, νομίζω πως εσύ πρέπει να οριμάσεις και να αποδεχτείς αυτή τη φιλική σχέση.

Τι να σου πω κι εγώ αυτά τα χωρίζουμε και μένουμε φίλοι και ειδικά στην δική σου περίπτωση θέλουμε και τον νυν μας φίλο του πρώην δεν τα πιάνω ιδιαίτερα

Μαζί σου φίλε μου, έχεις απόλυτο δίκιο !!!!!

Αυτά που έγραψες, τα έλεγα πάνω κάτω εγώ πριν μια 3ετια όπου ο ίδιος έσκαψα τον ίδιο μου τον λάκκο. Είναι απλό, είτε δείχνεις εμπιστοσύνη είτε την χάνεις. Πριν κάποια χρόνια θα σε καταλάβαινα 100%, πλέον όλο αυτό που γράφεις μου φαίνεται λάθος. Δεν είναι αυτή υπεύθυνη για τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθεις, και ούτε είναι υποχρεωμένη να αλλάξει φίλους, πλάνα κτλ για να νιώσεις καλύτερα. Βρες γιατί νιώθεις έτσι και ξεπέρασε το με τις δικές σου δυνάμεις, είναι μονόδρομος.
Πίστεψέ με φίλε, μακάρι να μου τα χε πει κάποιος, μακάρι να σκεφτόμουν λογικά.

Εγώ νομίζω ότι εσύ έχεις το πρόβλημα, μια χαρά σου απάντησε η κοπέλα!!

Σίγουρα θ' ακούσεις απαντήσεις ότι δεν υπάρχει κάτι ύποπτο στη φιλική σχέση μεταξύ της νυν σου και του πρώην της, ΟΚ, έχουν κοινές αναμνήσεις και παρέες και βρίσκονται καμιά φορά όλοι μαζί... Κι όντως, εφόσον καλούν κι εσένα, δεν υπάρχει τίποτα ύποπτο. Ωστόσο, αυτό που θα μ' ενοχλούσε (αλλά δεν θα μπορούσα να το συζητήσω) αν ήμουν στη θέση σου είναι το εξής: ότι όσο υπάρχει ένας φίλος στο πρόσωπο ενός πρώην, κάποιος που ξέρει αρκετά μυστικά της κοπέλας, κάποιος που την καταλαβαίνει, κάποιος που μοιράζεται μαζί της τόσες αναμνήσεις, καλύπτει ένα κενό της που κανονικά εκείνη θα έπρεπε να έχει ανάγκη να καλύψει με μια καινούρια της σχέση, δηλαδή μαζί σου. Με άλλα λόγια, η διάθεσή της να δημιουργήσει μια καινούρια σχέση απ' το μηδέν μαζί σου με ευχάριστες αναμνήσεις, εμπιστοσύνη, συντροφικότητα και όλα τα καλά (πέραν του σεξουαλικού), ίσως να μην είναι τόσο έντονη επειδή έχει κατά κάποιον τρόπο τέτοιες ανάγκες καλυμμένες από έναν πρώην. Γι' αυτό και βρίσκω λογικό το τσίμπημα ζήλειας που νιώθεις και δεν μπορώ να σου πω "διαχειρίσου το" γιατί κι εγώ θα ένιωθα το ίδιο στη θέση σου, όπως εσύ τώρα. Δεν μιλάμε για το ρίσκο να σε απατήσει η κοπέλα σου εδώ, γι' αυτό και δεν είναι θέμα επιστοσύνης από μεριάς σου. Μιλάμε για τον προβληματισμό σου σχετικά με την ανάγκη της να κρατάει τον πρώην σαν παρέα. Η γνώμη μου είναι ότι, ΟΚ, αντικειμενικά μπορεί να μην έχει κανείς από εσάς άδικο, είναι απλώς η αδυναμία να καταλάβεις την ανάγκη της και αυτή να καταλάβει τον προβληματισμό σου. For the record: σταυρώστε με παιδιά, αλλά δεν πιστεύω στους φιλικούς, απόλυτα συναινετικούς χωρισμούς (εκτός αν είχαν 30 χρόνια έγγαμου βίου, ξέρω γω, κατά τη διάρκεια του οποίου αμφότερος βρήκε παράλληλα άλλον έρωτα κι είπαν ν' απαλλαγεί ο καθένας ειρηνικά από το γάμο). Πάντα κάποιος είναι πιο πρόθυμος να χωρίσει όσο ο άλλος μένει λίγο πίσω, το ξανασκέφτεται, έχει αμφιβολίες ή μετάνοιες τύπου "τι θα γινόταν αν συνεχίζαμε να είμαστε μαζί." Είναι κι αυτός ένας παράγων να ληφθεί υπ' όψιν, γι' αυτό και λέω μήπως ένας εκ των δύο τρέφει ελπίδες για "Σχέδιο Β." Δεν θέλω να σου βάζω τώρα αβάσιμες υποψίες και να ρίχνω λάδι στη φωτιά, πάντως δεν θα το απέκλεια. Κι εγώ έχει τύχει να χωρίσω χωρίς δράματα από πρώην που ήταν όντως καλά παιδιά, μα μου είναι πιο εύκολο να μην τους έχω τώρα καθόλου στη ζωή μου γιατί, πρώτον, δεν κολλάνε πια σ' αυτήν και, δεύτερον, αυτομάτως αποκλείονται από επιλογή "καβάτζας." Γι' αυτό λυπάμαι, αλλά εδώ θα πάρω το μέρος σου και θα σου πω ότι, αν δεν βλέπεις φως στο τούνελ, δεν είναι ντροπή να μην μπορείς ν' αλλάξεις οπτική και απλώς να κάνεις πίσω, να φύγεις. Μπορεί να πονέσει μεν πολύ, αλλά θα περάσει, σ' αντίθεση με τη ζήλεια (που εδώ για μένα δεν είναι αβάσιμη) να σε τρώει αργά σαν το σαράκι όσο πιέζεσαι κι από πάνω να δείχνεις κουλ.

Βασικά ο μόνος στην εξομολόγηση που δεν βάζεις νερό στο κρασί σου είσαι εσύ.
Είστε 8 μήνες μαζί και περιμένεις να αλλάξει τις παρέες της και τους φίλους της;

Και ο πρώην της σε προσκάλεσε στο πάρτυ και η ίδια σου είπε αργότερα και το μαγαζί που βρίσκονταν για να έρθεις. Όντως αν ήθελες θα μπορούσες να ήσουν μαζί σε όλο αυτό από το να φαντάζεσαι διάφορα.
Βλέπεις λοιπόν ότι τα άτομα αυτά δεν έχουν να κρύψουν κάτι και προσπαθούν να σε προσεγγίσουν για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα το οποίο το έχεις μόνο εσύ και όσο το σκέφτεσαι τόσο αυτό διαστέλλεται.
Οπότε ξεκόλλα απ την φάση σου, και κάνε έστω μια προσπάθεια προσέγγισης στην παρέα αυτή. Αν δεν ταιριάξεις οκ, τουλάχιστον όμως θα έχεις καταλάβει απο πρώτο χέρι αν τυχόν παίζει κάτι άλλο. Και μην την βάλεις να διαλέξει ανάμεσα σε σένα και τους φίλους της, δεν θα είναι δίκαιο για κανέναν.

η απάντηση στο γιατί λάμπει εμπρός σου αλλά δε θες ν τη δεις