ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαινω εδω κ 1μιση μηνα περιπου με ενα παιδι. Εχει προσφατα μετακομισει στην περιοχη που μενω και δεν εχει πολλους φιλους, οποτε η ζωη του περιστρεφεται πιο πολυ γυρω απο τη δουλεια του. Σχεδον καθε βραδυ αφου σχολασει μου προτεινει να βρεθουμε κ ενω μου αρεσει κ θελω να περναω χρονο μαζι του, εχω στο πισω μερος του μυαλου μου οτι ισως μου το προτεινει γιατι δεν εχει κατι καλυτερο να κανει. Μπορει να απολαμβανει την παρεα μου, το σεξ κλπ, αλλα ακομα κ αν δεν τρελαινεται για μενα, ισως με προσκαλει γιατι ειμαι η μονη παρεα του (συναντιεται καποιες φορες με συναδελφους απο τη δουλεια αλλα οχι συχνα). Επισης μου εχει αναφερει κατι για σχεση κ δεδομενου οτι δεν γνωριζομαστε τοσο καιρο, αναρωτιεμαι αν οντως το εννοει ή αν απλα θελει σχεση για να μη νιωθει μονος και για να εχει καποιον να τον "φροντιζει". Τις προαλλες ηρθε σπιτι μου κ του ειχα μαγειρεψει κ μου ειπε "αχ εισαι τοσο καλη μαζι μου" κ ετσι οπως το ειπε ενιωσα οτι ισως του εχει λειψει να νιωσει αυτο το νοιαξιμο απο καποιον γι' αυτο κ κατι τοσο απλο, το οτι του μαγειρεψα, σε εκεινον φανηκε τεραστιο! Κ εγω σκεφτομουν "σιγα το πραγμα, δεν ειναι φυσιολογικο να μαγειρευεις για καποιον?" Θελω ομως να ξερω οτι υπαρχει κατι παραπανω που βλεπει κ θαυμαζει σε μενα περα απο το νοιαξιμο που του προσφερω. Ξερω οτι ισως ολα αυτα ακουγονται υπεραναλυσεις στα αυτια σας (η αληθεια ειναι οτι γενικα ειμαι πολυ ανασφαλης κ επιφυλακτικη- ειδικα στα πρωτα σταδια γνωριμιας με καποιον, γιατι εχω φαει τα μουτρα μου πολλες φορες στο παρελθον), απλα δεν θελω να συνεχισω να περναω χρονο μαζι του και να δενομαι κ μετα να συνειδητοποιησω οτι δεν με ηθελε πραγματικα, απλα με χρησιμοποιουσε επειδη δεν ειχε αλλη παρεα. Αν κανω σχεση μαζι του θελω να ξερω οτι αυτη η σχεση εχει προκυψει απο πραγματικα συναισθηματα κ οχι απο μοναξια απο την πλευρα του. Ε και η αληθεια ειναι οτι ενας ανθρωπος που βρισκεται σ' ενα μερος μονος σιγουρα νιωθει εντονοτερη την αναγκη να εχει καποιον διπλα του. Επισης οταν βρισκεσαι καπου κ δεν εχεις παρεα, τα standards σου σχετικα με το ποιος μπορει να γινει φιλος σου ή συντροφος σου ειναι πολυ πιο χαμηλα. Ε δεν θελω να ειμαι αυτο: μια κοπελα που απλα ετυχε να γνωρισει κ την κρατησε γιατι δεν εχει κ πολλους αλλους ανθρωπους κοντα του στο μερος που βρισκεται. Ολες αυτες τις σκεψεις μου δεν μπορω να τις μοιραστω μαζι του, δεν μπορω να τον ρωτησω στα ισα "σου αρεσω ή απλα βρισκεσαι μαζι μου γιατι δεν θες να εισαι μονος?". Οποτε δεν ξερω πως αλλιως θα μπορουσα να το διαπιστωσω. Μου λεει οτι με σκεφτεται πολυ μεσα στη μερα (αλλα δεν πιστευω σε λογια γιατι πολλακις στο παρελθον εχω διαπιστωσει οτι ειναι ευκολο να λες μεγαλα λογια κ να μην τα εννοεις) κ γενικα μου φερεται καλα αλλα αυτα δεν μου αρκουν για να διαπιστωσω οτι ενδιαφερεται. Νιωθω οτι αυτες οι σκεψεις μου (οτι με θελει στη ζωη του απλα επειδη νιωθει μονος) με αποθαρρυνουν απο το να δεθω πιο πολυ μαζι του.