ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποτέ δεν ήμουν άτομο που βασιζόταν στις ερωτικές επαφές για να νιώσω γεμάτη. Ωστόσο δεν υπήρχε και ποτέ περίοδος που δεν είχα κάποιον που με ενδιέφερε , έστω κι αν ήταν ένα απλό φλερτάκι από μηνύματα, να "ασχολούμαι". Η τελευταία μου σχέση έληξε λίγο πριν την πρώτη καραντίνα, οπότε εδώ και 2 χρόνια έκανα την αναγκαία ενδοσκόπηση ώστε να αντιμετωπίσω κάποιες (πολλές) ανασφάλειες που είχαν προκύψει και γενικά να βρω τον εαυτό μου και τα πατήματα μου. Το πρώτο διάστημα μετά τον χωρισμό συναναστράφηκα με μερικά αγόρια που μου άρεσαν και προσπάθησα να το ζήσω ακόμα κι αν ήξερα ότι το καθετί που έκανα είχε ημερομηνία λήξης, το καθένα για τους λόγους του. Δεν με πείραζε. Ίσα ίσα είχα όρεξη να μην πολυσκέφτομαι και να κοιτάξω απλά να περάσω καλά. Πλέον νομίζω πως αυτό δεν με γεμίζει. Η καραντίνα με βρήκε εντελώς μόνη. Με θυμάμαι να λέω ότι δεν με πειράζει, αλλά εν τέλει νομίζω κάπως με ενοχλεί. Όχι που εγώ δεν έχω κάτι στη ζωή μου ενώ όλοι στον κύκλο μου έχουν, αλλά ότι δεν προκύπτει κάτι έστω κι ας είναι κάτι πολύ μικρό, κάτι που θα κρατήσει για λίγο και θα είναι 100% αυθόρμητο. Έφτιαξα Tinder για να δοκιμαστώ ως αθεράπευτα ρομαντική ψυχή και έχασα το ενδιαφέρον μου μέσα σε μία εβδομάδα. Μίλησα λίγο, φλέρταρα αλλά αν κάποιος μου ζητούσε να βγω date, θα δίσταζα. Θέλω να νιώσω μία γλυκάδα, μία τρυφερότητα, μία φλόγα κι ας σβήσει γρήγορα. Αρκεί να την νιώσω. Πάντα έλεγα "μην το μελετάς και θα γίνει" ή "όλα τα όμορφα δεν εκβιάζονται, εμφανίζονται όταν πρέπει", αλλά όλο και πιο πολύ το μελετάω και το σκέφτομαι. Δεν θέλω να αναλωθώ σε σεξ χωρίς συναίσθημα, θέλω κάτι δυνατό, αλλά μάλλον έχει χαθεί κάπου στην διαδρομή.