Ακριβός τα ίδια έπαθα και εγώ.δεν υπάρχει ανθρωπιά ούτε φιλότιμο τίποτε ξέφτησανε οι άνθρωποι δυστυχώς.πραγματικα δεν θέλω να την δω ούτε ζωγραφιστη.αστον στην ησυχία του Γιατί το πιο πιθανό θα είναι να σε βρίσει και θα το έχει και δίκιο.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ακριβός τα ίδια έπαθα και εγώ.δεν υπάρχει ανθρωπιά ούτε φιλότιμο τίποτε ξέφτησανε οι άνθρωποι δυστυχώς.πραγματικα δεν θέλω να την δω ούτε ζωγραφιστη.αστον στην ησυχία του Γιατί το πιο πιθανό θα είναι να σε βρίσει και θα το έχει και δίκιο.
Πολύ κακώς έπραξες έτσι και το ξέρεις. Και είναι καλό που αργά ή γρήγορα ήρθες αντιμέτωπη με τη συνείδησή σου, ώστε να παραδεχτείς την πράξη σου. Από εδώ και πέρα το ερώτημα είναι το τι θα κάνεις με αυτό. Το να βάλεις στον εαυτό σου σε μια γωνία και να τον μαστιγώνεις δεν επωφελεί τον αδικημένο ούτε και είναι χρήσιμο για σένα. Αν δεν έχει περάσει πολύς καιρός απ' το χωρισμό σας, θα σε συμβούλευα να μιλήσεις στους κοινούς σας γνωστούς και να τους πεις την αλήθεια, για ν' αποκαταστήσεις τον άνθρωπο στα μάτια τους. (Παρεμπιπτόντως, αν εκείνοι οι γνωστοί ήταν και δικοί του φίλοι, υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είχαν ακούσει και λάβει υπόψη τη δική του εκδοχή της ιστορίας. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας εδώ. Το λέω μόνο για να δείξω ότι αν μια φιλία είναι γερή, τα λόγια μιας ανισόρροπης γκόμενας δεν θα έπρεπε να τη χαλάσουν τόσο εύκολα.) Το καλό σε όλη την ιστορία είναι ότι επιβεβαιώνεις πανηγυρικά μερικές περιγραφές περί "τρελών πρώην." Σου το λέω με πειραχτική διάθεση, αλλά ναι, κι όμως, ζείτε ανάμεσά μας ρε κορίτσια. :-) Και τουλάχιστον εσύ κάνεις το βήμα για να γιατρευτείς από τους δαίμονές σου. Συνέχισε πάση θυσία την ψυχοθεραπεία και θυμίσου ότι δεν είναι μόνο το παρελθόν σου που παίζει ρόλο και δεν αλλάζεις, αλλά το τι επιλογές κάνεις από εδώ και πέρα. Σώσε ό,τι μπορείς, ειλικρινά. Και θα βρεις το σωστό για σένα άνθρωπο. Το ότι ο άλλος σου φερόταν τέλεια και έδειχνε απέραντη υπομονή μαζί σου, δεν τον κάνει αυτομάτως άνθρωπό σου εφ' όρου ζωής.
Καλό θα ήταν να μην προσπαθήσεις να πλησιάσεις ξανά αυτόν τον άνθρωπο και ακόμα καλύτερο θα ήταν να πεις σε όλους όσους είπες ότι σε απάτησε, ότι είπες ψέματα...Έστω και αργά πρέπει ο κύκλος σας να καταλάβει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν εφταιξε καπου...Μην κρύβεσαι πίσω από το "αυτομαστιγομα". Βγες και πες ότι τον κατηγορησες χωρίς λόγο είναι πιο τίμιο. Την επόμενη φορά που θα σου δωθει τέτοια ευκαιρία (δύσκολο γιατί άνθρωποι που στηρίζουν και αγαπούν είναι λίγοι) φρόντισε να μην τα κάνεις πάλι θάλασσα.
Θεωρώ ότι αν δεν πεις την αλήθεια στον περίγυρο προκειμένου να αποκαταστήσεις την εικόνα του και δεν βρεις τον ίδιο να ζητήσεις ταπεινά συγνώμη, ακόμη κ αν δεν γίνει αποδεκτή, δεν θα ησυχάσεις. Πρέπει να "εκτεθεις" με ότι συνεπάγεται αυτό, θετικό η' αρνητικό.
Μίλησε του, το χρωστάς και στους δυο σας. Θα σε λυτρώσει, θα δεις.
''...Με είχε στηρίξει σε πολύ σοβαρά θέματα που αντιμετώπιζα τότε. Πως του το ξεπλήρωσα? Τον χώρισα, του μίλησα με απαίσιο τρόπο και είπα σε όλους ψέματα ότι με απάτησε.''
Σόρρυ αλλά δεν θα βρείς καθόλου οίκτο και συμπόνια από μένα. Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.
Υ.Σ. Αν έχεις έστω και την παραμικρή μετάνοια για τις πράξεις σου, δεν θα προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις μαζί του. Δεν θέλει την συγγνώμη σου, να σε
ξεχάσει θέλει. Αρκετό κακό έκανες,
Θα συμφωνήσω μαζί σου, TheDude. Θυμούνται μετά να ζητήσουν συγχώρεση. Εσύ εξομ. θα συγχωρούσες κάποιον που σου είχε φερθεί έτσι; Μόνο αν σου συμβεί το ίδιο, θα μπορέσεις να καταλάβεις πως ένιωσε. Αλλιώς όσα λες, είναι για να νιώσεις εσύ καλύτερα.
'Άσε τον άνθρωπο στην ησυχία του. Πολύ πιθανό να θέλει να ξεχάσει ότι υπάρχεις και ότι είχε την ατυχία να σε συναντήσει κάποτε στο δρόμο του.