ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μου αρέσει να γκρινιάζω και να παρουσιαζω τον εαυτό μου ως θύμα απλα αλήθεια δεν μου αρέσει καθόλου η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Στην τρίτη λυκείου όπου τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου είχαν στόχο να διαβάσουν, να περάσουν κάπου και τα σχετικά, εμένα ο μοναδικός μου στόχος ήταν να περάσω ακόμα μια μέρα χωρίς φαγητό. Αντιμετωπίζοντας διατροφική διαταραχη για ήδη έναν χρόνο σε εκείνη την φάση βρισκόμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Περνούσα μέρες χωρίς καθόλου φαγητό, δεν έβγαινα από το σπίτι, είχα λιποθύμησει κάποιες φορές και έχανα ακόμα και τα μαλλιά μου. Κατανοώ ότι είναι μια ψυχοφθόρα κατάσταση για τους ίδιους τους γονείς και δεν είναι πάντα εύκολη η διαχείριση της. Ωστόσο που αλλού να στραφεί ένα 16 χρόνο κορίτσι; Έκανα ψυχοθεραπεία για ένα μικρό διάστημα. Επειδή ήταν περιορισμένος ο αριθμός των εθελοντών ψυχιάτρων στην πόλη όπου εμένα, το διάστημα που μεσολαβούσε μέχρι να την επόμενη επίσκεψη ήταν αρκετά μεγάλο με αποτέλεσμα η διαδικασία να είναι λιγότερο αποδοτική. Καθώς εγώ βρισκόμουν σε μια κατάσταση που κάθε βελτίωση μου φαινόταν αδυνατη σταμάτησα τις επισκέψεις μου. Δεν έχω σαν παράπονο ούτε το ότι οι γονείς μου δεν έτρεξαν να βρουν τους καλύτερους ψυχιάτρους, ούτε ότι δεν μπόρεσαν ποτέ να κατανοήσουν ούτε την φύση ούτε την σοβαρότητα του προβλήματος που αντιμετωπίζα αλλά αυτό που πραγματικά με στεναχωρεί είναι ότι από την σοβαρή κοπέλα και καλή μαθήτρια έγινα ξαφνικά η τεμπελα που δεν ξέρει τι θέλει. Κατάφερα να ξεπεράσω τελείως το πρόβλημα της διατροφικής διαταραχής, η ψυχολογία μου είναι σαφώς καλύτερη αλλά κάποια θέματα χρειάζονται χρόνο και δεν ξεκαθαρίζονται από την μια μερα στην άλλη. Μπορεί να μην ξέρω με σιγουριά με τι θέλω να ασχοληθώ και η καθημερινότητα μου να μην είναι ακόμα διαμορφωμένη όπως θα ήθελα αλλά είμαι καλά και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Λοιπόν έχοντας δώσει ένα μικρό background ας έρθουμε λίγο στην τωρινή κατάσταση. Δούλευα καλοκαιρινή σεζόν. Όποιος έχει δουλέψει σε κάτι αντίστοιχο καταλαβαίνει ότι πρόκειται για πολλές ώρες, κανένα ρεπό όλο το καλοκαίρι, πρέπει να διαχειριστείς τον κάθε κομπλεξικο πελάτη και τα αφεντικά σου ενώ δεν έχεις και προσωπικό χώρο καθώς μοιράζεσαι το δωμάτιο σου. Πέρα από την κούραση, το σπαστό ωράριο, τον ελάχιστο ύπνο και την ξενερα να βλέπεις καθημερινά κόσμο να κάνει διακοπές, σίγουρα αξίζε. Έφυγα από το σπίτι μου και ηρέμησα. Δεν έχω νιώσει πιο ελεύθερη πραγματικά. Καθώς μεγαλωνα δεν είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις από τους γονείς μου καθώς στην κατάσταση που βρισκόμουν δεν με ενδιαφέρε ούτε να βγω, ούτε αγορές και τα σχετικά. Ωστόσο αν κάτι μου άρεσε ήταν ακριβώς αυτό. Ότι δεν χρειάστηκε να ζητήσω το οτιδήποτε. Δεν ένιωθα βάρος και τα σχετικά. Περνάει το καλοκαίρι στην διάρκεια του οποίου έστειλα αρκετές φορές ποσά στους γονείς μου καθώς έλεγαν ότι δεν βγαίνουν. Ένιωσα ωραία που μπόρεσα να τους βοηθήσω. Ήμουν ενθουσιασμένη ότι μετά από το τέλος του καλοκαιριού θα βρίσκομαι σε μια νέα πόλη έχοντας και κάποια λεφτά στην άκρη τα οποία θα μπορέσω να χρησιμοποιήσω για κάτι μαθήματα που ήθελα να παρακολουθήσω. Λοιπόν βρίσκομαι περίπου δύο μήνες μετά από το τέλος της σεζόν έχοντας κυριολεκτικά τίποτα στην άκρη. Αυτό γιατί "δάνεισα" περισσότερα από τα μισά στους δικούς μου και τα άλλα τα χρειάστηκα τόσο για τα έξοδα μου οσο και για τα έξοδα της μικρότερης αδερφής μου που επειδή οι δικοί μου γνώριζαν ότι έχω εγώ λεφτά δεν της έστελναν σχεδόν ποτέ. Σαν να μην έφτανε το ότι είμαι ξανά αφραγκη και δεν έχω βρει ακόμα άλλη δουλειά, ήρθε να μείνει στο "φοιτητικό" μας σπίτι και ο μπαμπάς. Οπότε μοιράζομαι το σπίτι μου με τον μπαμπά και τα αδέρφια μου νιώθοντας ξανά ότι όλα περνάνε από έλεγχο και δεν έχω τον χώρο μου. Δεν ξέρω ίσως εγώ ζητάω πολλα και δημιουργώ προβληματα εκεί που δεν υπάρχουν άλλα το μόνο που ήθελα ήταν να ξεφύγω από την αρνητικοτητα των γονέων μου. Τους αγαπαω, τους εκτιμάω, αναγνωρίζω τον αγώνα τους αλλά αυτή η σχέση που υπάρχει μεταξύ μας εμένα δεν μου κανει καλό.