ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογούμαι με σκοπό να δω μήπως τρέχει κάτι μ' εμένα ή αν το παθαίνουν κι άλλοι αυτό. Λοιπόν, εδώ και σχεδόν 2 μήνες είμαι σε σχέση με μία κοπέλα. Επειδή μένουμε σχετικά στα δύο άκρα της πόλης, βρισκόμαστε μια φορά μεσοβδόμαδα στο κέντρο να βγούμε κάπου, ενώ Σ/Κ κατά βάση οι δυο μας σπίτι μου. Όταν είμαστε σπίτι μου, υπάρχει κάτι που με απασχολεί. Βρίσκω σα να υπάρχει λίγο too much από εκείνη. Για να καταλάβετε τι εννοώ, δηλαδή θέλει συνεχώς να είναι δίπλα μου, να με αγκαλιάζει, να μιλάμε, να γελάμε, να κάνουμε σεξ...Ακόμα κι όταν δεν είναι δίπλα μου, θα κάνει κάτι για τους δυο μας να φάμε, δηλαδή ουσιαστικά πάλι μαζί μου ασχολείται. Σπάνια να κάτσει λίγο παραπέρα με το τάμπλετ της. Δεν αντιλέγω ότι είναι απαραίτητα κακό, όμως νιώθω ότι η παρουσία ή αύρα της έχει κάτι που γεμίζει υπερβολικά πολύ το σπίτι μου. Είμαι 37 και πριν είχα αρκετό καιρό να κάνω σχέση, η αλήθεια είναι, και μου είχε λείψει πολύ το κομμάτι της επαφής, σωματικής και συναισθηματικής Αλλά τώρα νιώθω σα να με πνίγει λίγο όλο αυτό, ακόμα κι έτσι που βρισκόμαστε ένα Σ/Κ κάθε βδομάδα. Μίλησα σε μια καλή μου φίλη για την κατάσταση, αλλά αντί για την υποστήριξη που περίμενα, με πείραζε λέγοντάς μου ότι είμαι "σαν συνταξιούχος" και ότι ψάχνω μια σχέση να ξεκινήσει όχι από ρομαντισμό και αγκαλίτσες όλη μέρα στο κρεβάτι "όπως κάνουν τα φυσιολογικά ζευγάρια," αλλά κατευθείαν να πάμε στη φάση που είμαστε ζευγάρι μετά από δέκα χρόνια συμβίωσης. (Παρένθεση, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω υπάρξει ρομαντικός με την κοπέλα αυτή, δηλ. δεν έχω οργανώσει ποτέ ρομαντικό δείπνο σπίτι με κεριά και τέτοια. Κάποτε υπήρξα ρομαντικός με μια πρώην και, επειδή δεν εκτιμήθηκε, θυμάμαι ότι ένιωσα σαν ηλίθιος. Θέλω λίγο χρόνο ίσως για να ανοιχτώ προς τη ρομαντική μεριά.) Επίσης, δεν είναι ότι δεν γουστάρω την κοπέλα μου. Τη βρίσκω όμορφη, σέξι και διασκεδαστική, εκτιμώ που με φροντίζει και κάνει πράγματα για μένα, απλώς νομίζω ότι πέφτει λίγο με τα μούτρα όταν είμαστε μόνοι οι δυο μας. Πολύ δίπλα μου, πολύ πείραγμα, πολύ σεξ, πολλή παρουσία. Θα ευχόμουν να μπορούσε να κάτσι ήσυχα ασχολούμενη με κάτι δικό της, π.χ. να βλέπει κάτι στο λάπτοπ ή στο τάμπλετ της, να ασχοληθεί με κάτι δικό της, όχι να περιστρέφεται γύρω μου. Αναρωτιέμαι αν είναι κακό αυτό ή αν ζητώ κάτι φυσιολογικό. Να σημειώσω, επίσης, ότι τα Σ/Κ και οι δύο δεν δουλεύουμε, αλλά εγώ καμιά φορά πάλι πρέπει να κάνω κάτι στον η/υ μου ή να σκέφτομαι πώς να λύσω ένα πρόβλημα σχετικό με τη δουλειά (είμαι προγραμματιστής). Γι' αυτό και ο άλλος παράγοντας που σκέφτηκα ήταν η διαφορά ταμπεραμέντου και τρόπου σκέψης, μιας και εξωτερικά εγώ είμαι σχετικά αργός και απαθής. Το κυριότερο είναι, αν είναι φυσιολογικό που νιώθω έτσι, πώς να το πω στην κοπέλα μου χωρίς να παρεξηγηθεί, χωρίς να φαίνεται σαν να την κατηγορώ;;;