Η καλύτερη και την ίδια στιγμή χειρότερη σχέση που έχω κάνει ήταν πριν 4 χρόνια. Με αυτό τον άνθρωπο ήμασταν μαζί μόνο ένα εξάμηνο αλλά νιώσαμε και οι δύο πρωτόγνωρα συναισθήματα. Στην αρχή μαγεμένη από αυτό που έβλεπα είδα έναν άγγελο αλλά καθώς προχωρούσε η σχέση είδα κάποια πράγματα όχι αναγκαστικά αρνητικά, απλά έπεσε στα μάτια μου από το βάθρο που τον είχα βάλει. Σταδιακά, κυριολεκτικά τον σιχάθηκα για αυτό το λόγο και τον χώρισα και με αρκετά άσχημο τρόπο. Θέλω να διευκρινίσω ότι δεν άλλαξε η συμπεριφορά του στη διάρκεια της σχέσης, δεν υποκρινόταν.
Δεν είχαμε καμία επαφή όλα αυτά τα χρόνια μέχρι πρόσφατα που βρεθήκαμε τυχαία στο δρόμο και μιλήσαμε. Ας ξεκινήσω με το εμφανησιακο με το οποίο έπαθα την πλάκα μου καθώς υπήρχε ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ αλλαγή. Από εκεί που ντυνόταν πολύ "συντηρητικά" είδα έναν άνθρωπο τολμηρό, το οποίο όσο βγαίναμε ήθελε κάποια στιγμή να το επιχειρήσει αλλά κολλούσε στη γνώμη των άλλων. Στην αρχή δεν τον αναγνώρισα καν να φανταστείτε. Μετά το κύριο είναι το πώς φάνηκε σαν άνθρωπος. Μου έβγαλε μια απίστευτη ηρεμία, μίλαγε τόσο συγκροτημένα, τόσο γαλήνια σαν να μην είχε συμβεί τίποτα αρνητικό μεταξύ μας. Είπαμε τι γίνεται στις ζωές μας και εκεί σαν να μιλάω σε κάποιο ξένο, πραγματικά άλλος άνθρωπος. Είπαμε κάποια στιγμή να πάμε για καφέ, και η αλήθεια είναι ότι θέλω πολύ να τον γνωρίσω ξανά, αλλά τον είχα μπλοκάρει από παντού όταν χωρίσαμε και το τηλέφωνό του δεν το έχω. Σκέφτομαι να τον ξανακάνω add ξανά αλλά μου φαίνεται κάπως αφού τον είχα μπλοκάρει.