Ήρθαν έτσι τα πράγματα,και εδώ και 4 μήνες,έχω έρθει πολύ κοντά με δύο παιδιά,δηλαδή εκείνοι με προσέγγισαν αρχικά,και συνεχίζουν.Ο ένας είναι συμφοιτητής μου,και τον άλλο τον γνώρισα σε έξοδο με την παρέα μου.Βγαίνω κατά διαστήματα καί με τους δύο,δέν έχει συμβεί απολύτως τίποτα ούτε με τον ένα ούτε με τον άλλο, αλλά έχω καταλάβει τί θέλουν,και είναι και απόλυτα φυσιολογικό.Άλλωστε κι εγώ για τον ίδιο λόγο το ξεκίνησα μαζί τους.Ο καθένας μου αρέσει για διαφορετικούς λόγους,μου έχουν συμπεριφερθεί τέλεια και οι δύο και με έχουν σεβαστεί απόλυτα,όμως εγώ δέν μπορώ να αποφασίσω με ποιόν από τους δύο.Περνάω πολύ καλά,αλλά κάτι λείπει στο τέλος.Αυτές τις ημέρες που είναι ιδιαίτερες,μου προτείνουν διάφορα.Ο ένας μου λέει ότι θέλει να κάνουμε μαζί το ομορφότερο ρεβεγιόν,ο άλλος πάλι μου λέει πως ό,τι του πώ θα το κάνει αρκεί να νιώθω καλά,και γενικότερα είναι συγκινητικά όλα αυτά,γιατί έχω καταλάβει ότι τα εννοούν και τα νιώθουν.Κι εγώ από την άλλη,δέν καίγομαι και τόσο,και θέλω πολύ να περάσω αυτές τις γιορτές στο σπίτι με την οικογένεια μου ή να βγώ με φίλους.Δέν ξέρω πώς τα κατάφερα έτσι,παραδέχομαι ότι εγώ φταίω,αλλά θέλω λίγο χρόνο για να σκεφτώ και να αποφασίσω.Έτσι όμως όπως τα έχω κάνει,είναι πολύ δύσκολο να εκφραστώ,είτε στον ένα είτε στον άλλο.Θέλω να πάρω μία απόφαση,δέν γίνεται διαφορετικά.
Σας εύχομαι να περάσετε καλά,ό,τι επιθυμείτε,και να έχετε υγεία!