ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή μια εξομολόγηση που διάβασμα, θέλω να γράψω και εγω την δικιά μου. Λοιπόν είμαι σε σχέση εδώ και 1,5 χρόνο. Πριν κατι μέρες παρατήρησα στην αναζήτησή από το Facebook του αγοριού μια κοπέλα, να πω σε αυτό το σημείο δεν εψαξα κατι απλά όταν άνοιξε το κινητό του το παρατήρησα. Δεν ρώτησα κατι δεν με με ενδιέφερε να μάθω κιόλας, δεν είμαι τέτοιο άτομο εξάλλου. Πριν κατι μέρες καθόμασταν μαζί και άνοιξε την αναζήτησή στο Facebook να ψάξουμε κατι που θέλαμε. Παρατήρησα ότι ήτανε η ίδια σειρά αζήτητη πριν καιρό (μιας και δεν μπαίνει συχνά στο Facebook και δεν διέγραψε κατι στην αναζήτησή) και τον ρώτησα ποια είναι η κοπέλα. Μου απάντησε μια συνάδελφος από την δουλειά και αδιάκριτα μου βγήκε να ρωτήσω (μπορεί να με έπιασε μια στιγμιαία ζήλια ) γιατί να την ψάξεις;. Μου είπε ακριβώς και εμένα το ίδιο ότι ήρθε τώρα είναι πολύ κοινωνική τον έκανε χαβαλέ, τον πείραζε και τον κίνησε απλά το ενδιαφέρον και πάτησε του άρεσε κιόλας και έψαξε. Θύμωσα εκείνη την ώρα και κακός (λάθος μου ) και του έκανα ερωτήσεις και τι εννοείς σου αρέσει;, και τι θα έκανες κατι μαζί της, και σου αρέσει σεξουαλικα και τέτοια. Το πρωί που ξυπνήσαμε μου ζήτησε συγνώμη και με είπε δεν το έκανε γιατί του αρέσει έχασε τα λόγια του γιατί τον έκανε απότομα πολλές ερωτήσεις και ένιωσα αμήχανα και ότι απλά την έψαξε έτσι από περιέργεια και δεν είχε καν κάποιο σκοπό εκείνη την στιγμή. Δεν ξέρω τι να πω τώρα εγω… (Σεβαστά όλα τα σχόλια αλλά με μέτρο βρε παιδιά)