Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Πιστεύω πως θέλει βοήθεια...
Δεν θα μπορέσεις να βοηθήσεις εσύ!
Μόνο να υποστηρίξεις και να σέβεσαι τα θέλω της.
Όταν έχεις περάσει όλα αυτά που αναφέρεις τότε υποσυνείδητα έχεις τον εαυτό σου υπό και σε ένα πλαίσιο που σου έχουν θέσει η άλλοι όχι στο δικό σου,είναι πολύ δύσκολο να φύγεις από το τρυπάκι και να ανοίξεις έναν κόσμο με στόχους και όνειρα και αυτοπεποίθηση..
Να εκφράσει τον θυμό της στους σωστούς ανθρώπους χρειάζεται γιατί ξεσπάει στα λάθος μέρη τώρα. Παρακίνησέ την να κάνει τα όνειρα της , μιλήστε παραπάνω για την ζωγραφική και ο,τι την κάνει χαρούμενη. Μην της λες πράγματα που την συμβουλεύουν και οι γονείς της γιατί θα εκνευρίζεται μαζί σου και λογικό. Με αυτούς έχει το θέμα και την καταπίεση που έχει υποστεί. Στηριξέ την και δείξε κατανόηση σε αυτά που νιώθει ,μην της πας κόντρα. Αυτά
Υπονοούμενα? Δεν πετάει υπονοούμενα, δηλώνει ξεκάθαρα αυτό που θέλει να κάνει. Γιατί να θέλει ψυχολόγο? Το να έχει κουραστεί απο το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον μετά απο όλα αυτά που μας περιέγραψες, και να αντιδράει επιτέλους ενώ τόσα χρόνια σιωπούσε δεν την κάνει καταθλιπτική. Δεν θεωρώ πως χρειάζεται να κάνεις κάτι αν δεν στο ζητήσει. Πολλά χρόνια ελεγχόταν απο όλους, τώρα δεν θέλει. Μπορείς μόνο να την ακούς, Να πεις τη γνώμη σου φυσικά, όχι ανταγωνιστικά και μην παρεμβαίνεις περισσότερο απο όσο χρειάζεται.
Τι να κάνεις? Σίγουρα δεν βρίσκεις λύσεις στο lifo.
