ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.1.2022 | 10:07

Αθεράπευτα Ρομαντική?

Γεια σας! Θέλω να μοιραστώ κι εγώ ένα θεματάκι μου. Λοιπόν, εγώ είμαι 33 και ο νυν μου 37. Γνωριστήκαμε πριν κανένα πεντάμηνο σε κοινή παρέα. Όλα πήγαν καλά, αλλά και... απλά έως πεζά. Βγήκαμε 3 ραντεβού, ταιριάξαμε, δεν υπήρχε ρομαντισμός ούτε έρωτας τρελός (από μεριάς του, τουλάχιστον), απλώς έγιναν τα πράγματα κάπως γρήγορα, κοιμηθήκαμε μαζί στο 4ο ραντεβού. Δεν χρειάστηκα ιδιαίτερη διεκδίκηση κιόλας, γιατί κι εγώ ήθελα το σεξ μαζί του, και πριν το καταλάβουμε, ξεκινήσαμε σχέση. Νομίζω ότι οι πιο παλαιομοδίτες θα με χαρακτήριζαν αυτό που λέμε εύκολη, τουλάχιστον στη σχέση μου με τον νυν με το πώς ξεκίνησαν όλα, αν και δεν νομίζω να έχει σημασία αυτό. Δεν μένουμε μαζί, όμως περιστασιακά μένω στο σπίτι του. Συχνά φτιάχνω ατμόσφαιρα, μαγειρεύω κάτι για τους δυο μας, φέρνω αφρώδη οίνο και δημιουργώ βραδιές όπου μπορούμε απλώς να πιούμε κρασάκι και να μιλήσουμε, για να είναι λίγο πιο σπέσιαλ η μέρα όταν είμαι σπίτι του καμιά φορά. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν νιώθω καθόλου, μα καθόλου, ρομαντισμό από μεριάς του, σα να μην τον έχει ανάγκη. Πέραν του ότι ξεκίνησαν όλα όπως σας είπα, εκείνος δεν οργανώνει ποτέ ατμόσφαιρα, ενώ μια φορά που έτυχε να μη βρεθούμε δύο εβδομάδες, δεν είδα από μεριάς του εκδηλωτικότητα που να μου έλεγε ότι του είχα λείψει. Ποτέ δεν θα μου πει "μου λείπεις," δεν δείχνει τα συναισθήματά του γενικά, κοπλιμέντο θα κάνει πολύ σπάνια. Πώς να το πω... νιώθω λες και εγώ απλά του έτυχα, δεν χρειάστηκε εκείνος να επιδιώξει να βρεθούμε κοντά, και τώρα είναι σα να μην ξέρει τι να με κάνει, σαν να μη νιώθει την ανάγκη να μου ανοιχτεί συναισθηματικά. Το συζήτησα μαζί του, φυσικά, και αυτός συμπέρανε ότι περιμένω από αυτόν να φέρεται λες και εγώ είμαι η πρώτη-πρώτη αγάπη της ζωής του. (Να σημειώσω ότι εκείνος δεν υπήρξε ποτέ παντρεμένος, είχε μόνο δύο σοβαρές σχέσεις, η μία με συμβίωση, η άλλη παραλίγο συμβίωση.) Μου είπε ότι όλοι οι ενήλικες πλέον διατηρούν τις σχέσεις τους πιο πεζές, ειδικά οι αυτοί που δεν ζουν με γνώμονα τα συναισθήματά τους (όπως οι καλλιτέχνες, είπε χαρακτηριστικά). Θα μπορούσα να τον διαψεύσω εδώ. Είμαι 33 (και όχι, δεν είμαι καλλιτέχνις) και είχα πιο πολλές σχέσεις από εκείνον, σοβαρές και μη, αλλά κάθε φορά που κάνω σχέση είναι όντως σα να ξεκινώ από λευκή σελίδα, θέλω να γνωρίσω τον άνθρωπο, αφήνω τον εαυτό μου να συνεπαίρνομαι μεν, μα κι από την άλλη το κάνω γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός για μένα. Και η ροή του χρόνου με την κοινή λογική να δείξουν αν ταιριάζουμε ή όχι. Ο νυν μού φέρεται καλά μεν, αλλά νιώθω σα να μην διακρίνει σ' εμένα μοναδικές ποιότητες που να τον κάνουν να με αντιμετωπίζει σαν ξεχωριστό άνθρωπο στη ζωή του. Σα να είμαι "άλλη μία." Καταλαβαίνετε, δεν ψάχνω να με θεοποιήσουν, αλλά και το να νιώθεις λες και είσαι αντικαταστάσιμος για τον άνθρωπο δίπλα σου, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Το έχει δηλώσει ανοιχτά ότι απ' τη φύση του δεν είναι ρομαντικός και ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτό. Δεν ξέρω ρε παιδιά, προβληματίζομαι. Θα μου πείτε, στην ηλικία που είμαστε, άλλες ποιότητες παίζουν ρόλο. Και εκείνος τις έχει. Τι κι αν δεν είναι ρομαντικός, δεν με έχει αγκαλιά να κοιταζόμαστε στα μάτια, δεν θα πάρει ποτέ αφρώδη οίνο σπίτι του για να οργανώσει ένα δείπνο με κεριά, δεν θα μου πει γλυκόλογο, ούτε έχει τη δική μου αυξημένη λίμπιντο... Σημασία έχει ότι είναι σταθερός οικονομικά, δεν θα δημιουργεί δράματα και προβλήματα όντας συναισθηματικά ουδέτερος και πορεύεται στη ζωή του σε ευθύ δρόμο, σωστά? Σωστά??? Για να μη με παρεξηγήσετε, δεν περιστρέφεται όλη μου η ζωή γύρω του. Δουλεύω και κάνω κι ένα PhD, προσπαθώ να πετύχω τους στόχους μου, και παντού πρέπει να επιδεικνύω αυτοέλεγχο και μεθοδικότητα. Γι' αυτό και στη σχέση μου ψάχνω λίγο πιο έντονα συναισθήματα, λίγο περισσότερο ρομαντισμό, να ξεφεύγω με τον άνθρωπό μου. Με τον νυν μου από την αρχή είμαστε λες κι έχουμε συζήσει μια δεκαετία. Κι αν είναι από την αρχή έτσι, πάντα θα είναι έτσι από εδώ και πέρα? Θέλω τη γνώμη σας. Είναι αφέλεια να περιμένω την αρχή μιας σχέσης λίγο πιο έντονη, ειδικά αν μ' ενδιαφέρει ο άλλος? Ή μήπως εγώ είμαι μια χαζή και αφελής 33χρονη, που, ενώ έχω φάει τα μούτρα μου σε ατυχείς σχέσεις, επιμένω να κάνω μια νέα αρχή όταν έχω καινούριο άνθρωπο δίπλα μου? Δεν ξέρω ρε παιδιά... Είναι συνεννοήσιμος άνθρωπος, αλλά εδώ δεν κάνει πίσω. Μήπως τα 33 είναι πολύ νωρίς για μένα να συμβιβαστώ με κάτι τέτοιο? Και θα θέσω κι άλλο ένα ερώτημα (σας κουράζω, συγνώμη), κι ας φανώ ανασφαλής εδώ. Τι γίνεται αν δεν νιώθει ρομαντικός απλώς μαζί μου και του ξυπνήσει μια ωραία μέρα και ο έρωτας και ο ρομαντισμός μια χαρά με κάποια άλλη, που θα τον συνεπάρει? Επειδή πολλοί νομίζουν ότι δεν είναι ρομαντικοί και ότι τα έχουν δει και βιώσει όλα, μέχρι να τους τύχει κάτι/κάποιος που δεν είχαν ξαναδεί, γι' αυτό προβληματίζομαι. Δεν έχουμε χρόνο να χάνουμε με λάθος ανθρώπους.
20
 
 
 
 
σχόλια

I've been there.
Μια μερα πήρα μια βαθιά ανάσα, κουβέντιασα μαζί του και χωρίσαμε.

Και κατέληξα στο ότι δεν χρειάζεται να γεμίζουμε το χώρο στην ψυχή μας για κάτι που δεν θέλουμε 100%, γιατί θα περάσουμε ξυστά από αυτό που πραγματικά θέλουμε και θα προσπεράσουμε χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι.

Διαβάζοντας όλο αυτό το κατεβατό με την επαναλαμβανόμενη γκρίνια...μου ήρθε να πετάξω το κινητό στον τοίχο. Πολλή γκρίνια και μίρλα ρε κούκλα μου! Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Αν δεν σε γεμίζει η σχέση, προχωρά παρακάτω. Το πολύ το κύριε ελέησον, το βαριέται κι ο ΠΑΠΑΣ.

Αν η σχέση σου είναι φλατ και δε σε καλύπτει συναισθηματικά δεν υπάρχει λόγος να τη συνεχίσεις. Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερη. Στην επόμενη σχεση σου προσπάθησε πρώτα να μπεις στο μυαλό του και μετά στο κρεβάτι του. Οταν εκτονωνουμε σεξουαλικά τους άντρες τόσο νωρίς, συνήθως χάνουν το ενδιαφέρον τους.

Άουτς, αυτό θα την κάνει να νιώθει που φταίει αυτή που δεν την ερωτεύτηκε . Όχι δεν φταίει που προχωρήσε γρήγορα , το συναίσθημα και η χημεία είτε υπάρχουν ή όχι ,δεν τα κερδίζεις με τακτικές όταν απλά είναι ανυπαρκτα. Την επόμενη φορά να κάνει κάτι όταν ερωτευτεί η ίδια πραγματικά και νιώσει ότι ο άλλος της αξίζει ,αυτό ναι ,θα το συμβούλευα.

Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω αλλά αυτο που έγραψα δεν το έβγαλα από το μυαλό μου. Είναι το συμπέρασμα από συζητήσεις μου με άντρες. Νομίζω ότι καλό ειναι να γράφονται πολλές και διαφορετικές απόψεις, δεν μπορούμε να γράφουμε όλοι τα ίδια γιατί δε σκεφτόμαστε με το ίδιο τροπο. Τέλος δεν υπάρχει λάθος άποψη ή συμβουλή και νομίζω ότι όλοι έχουμε δικαίωμα λέμε τη γνώμη μας.

Απαντώ στη τελευταία σου πρόταση : Xάνεις τον χρόνο σου με τον λάθος άνθρωπο. Δεν υπάρχει κάτι εκεί για σένα. " Νιώθω λες και εγώ του τυχα" ,TRUE (δεν φταις εσύ ) ,"δεν διακρίνει σε μένα μοναδικές ιδιότητες". True
Θες κι άλλα; Ούτε σένα σαρέσει απλά δεν το έχεις καταλάβει . Η χημεία είναι και απτις δύο πλευρές ! Και σένα απλά του τυχες και τον κρατησες και προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι πρέπει να μείνεις σε αυτή τη σχέση ντε και καλά επειδή σε κάποια πράγματα είναι ας πούμε σωστός... Μην υποτιμάς τον εαυτό σου .

Εγώ μπερδεύτηκα λίγο γιατί τον λες όλη την ώρα...o νυν μου. Υπάρχει και κάποιος άλλος στο κάδρο; Επίσης ήθελα να ρωτήσω... o οίνος πρέπει οπωσδήποτε να είναι αφρώδης;;

Αν εχεις αναγκη απο συναισθημα κι αν αυτο ειναι για σενα ο μειζων λογος που κανεις μια σχεση τοτε σκεψου το καλα. Ο τυπος ειτε εδωσε στην πρωτη αγαπη, καηκε και κλειδωσε, ειτε δεν εδωσε και ποτε, δεν το ξερουμε αυτο κ ουτε θα μαθεις την αληθεια απαραιτητα απο τον ιδιο. Αν εχεις αλλους λογους να συνεχισεις μαζι του το ξερεις εσυ οπως επισης αν μπορουν να αποτελεσουν αντισταθμισμα για την ελλειψη συναισθηματος.

''Σημασία έχει ότι είναι σταθερός οικονομικά''

hehe

''έχω φάει τα μούτρα μου σε ατυχείς σχέσεις''

Το έχω ξαναπεί, όταν έχεις ένα συγκεκριμένο και επανειλημμένο μοτίβο επιλογής (λάθος) συντρόφου, φταις εσύ. Δεν είναι θέμα τύχης. Δικιά σου επιλογή είναι.

Ο τύπος καλώς ή κακώς είναι έτσι. Και στο ξεκαθάρισε και ο ίδιος.
Εφόσον επιλέγεις να συνεχίσεις, μην περιμένεις να αλλάξει κάτι.

Πιστεύω ότι μεταξύ άλλων, νιώθεις πίεση λόγω ηλικίας (όχι ότι είσαι μεγάλη) γι'αυτό μένεις ακόμα σε αυτήν την βαρετή-όπως την περιγράφεις-σχέση και δεν την έχεις λήξει.

Η έκφραση είναι "επαναλαμβανομενο μοτίβο". Το επανειλημμενο δεν ταιριάζει εδώ σε αυτή την περίπτωση.
Έρωτας;
Όταν θα μου μαγειρεύεις, θα πλένεις τα πιάτα και θα μου αγοράζεις ακριβά δώρα μπορεί και να συμβεί. Σκέψου το γιατί αξίζει ;)

Κοίτα από αυτά που γράφεις είναι εμφανές ότι δεν σου προσφέρει αυτά που θέλεις αλλά αυτά που κοινωνικά θα έπρπεε να θέλεις (οικονομική σταθερότητα κλπ) Αρχικά το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός δεν θα αλλάξει. Το δεύτερο είναι ότι όπως είναι τώρα και στη φάση που είσαι εσύ δεν σε ικανοποιεί το πακέτο του. Είσαι 33, πρέπει να μάθεις να ακους τις ανάγκες σου, όσο άτοπες κι αν νομίζεις ότι είναι κοινωνικά και ηλικιακα (και γιατί δηλ να μην ψάχνεις κάτι έντονο στα 33 σου; ) Γενικά φαίνεται να είστε αλλού ο ενας κι αλλού ο αλλος. Δες το ισως για λιγ0 ακομα, αλλα εμενα δεν μου φαιν εται να κραταει...

Κοίτα, οδηγίες χρήσης δεν υπάρχουν για τα συναισθήματα και για τον χειρισμό ή το χτίσιμο μιας σχέσης. Ή νιώθεις ή όχι. Ο φίλος σου πιθανόν κράτα αποστάσεις από τα συναισθήματα επιλέγοντας να ζήσει τις σχέσεις του ασφαλής. Προφυλάσσεται. Όπως είπες είναι σταθερός μεν , δεν θα δημιουργήσει προβλήματα αφού είναι ουδέτερος κλπ κλπ. Εσύ, εσύ μπορείς να συμβιβαστείς σε μια σχέση με μέτρα και σταθμά? Με προγραμματισμό συναισθημάτων, εγκράτεια και φόβο μήπως γνωρίσει κάτι άλλο και τον ξεκλειδώσει? Νομίζω δεν θα τα καταφέρεις. Είσαι πολύ γλυκιά κ ρομαντική για κάτι τόσο μεθοδευμένο. Και θα συμφωνήσω, δεν έχουμε χρόνο να χάνουμε με λάθος ανθρώπους, με ανθρώπους που εξ αρχής ζουν την ζωή τους τόσο προγραμματισμένα και με γνώμονα την λογική και μόνο.

Απλως βολεύεται κορίτσι, γιατί το αναλύεις τόσο πολύ;
Αν χρειάζεσαι πάθος στη ζωή σου δε σου ταιριάζει αυτός ο νεροβραστος.
Στείλε τον πριν βαρεθεί τη ζωή του και εξαφανιστεί ένα ωραίο πρωινό.

Θέλει να βολευτεί, 37 τώρα αυτός σου λέει που να ψάχνω τώρα άλλη. Εδώ ειμαστε, αυτό μου έκατσε. Το θέμα είναι ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Θα του κάνεις κάποια παράπονα, θα "διορθωθεί" για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά πάλι τα ίδια. Αν σου αρέσει όπως είναι και δεν σε ενοχλεί αυτή η συμπεριφορά προχωράς. Διαφορετικά, προσπερνάς και ψάχνεις για αυτό που θέλεις, με ρίσκο βέβαια γιατι γενικά οι άντρες του ταργκετ γκρουπ σου ή κοιτάνε μικρότερες ή θέλουν περιπέτειες ή δεν θέλουν γάμους - παιδιά. Πάντως, το είπες και μόνη σου ο χρόνος είναι πολύτιμος.

Ειτε ειναι οπως σου παρουσιάζεται ειτε οχι αυτο σου σερβίρει ....και αν θες το δεχεσε... Εγω επειδη τα θελω ολα θα καθομουν μαζι να γεμίσω λιγο τα κενά μου κ θα κοίταγα να βρω αυτό που γουσταρω.... Ετσι κ αλλιως κ αυτος ετσι γουστάρει ...γλυκαναλατα....οποτε κοιτα την πάρτη σου κ αυτος την δικια του κ οπου παει....

Scroll to top icon