ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ένοχη γι' αυτό, πράγματι, θυμάμαι την εξομολόγηση και την απάντησή μου. Χάρηκα με την όλη ανακούφιση που φαινόταν να κατακλύζει την εξομολογούμενη και υπέθεσα ότι ο ο πρώην σύζυγός της είχε μια πολύ διαφορετική σχέση με το παιδί απ' ότι με την ίδια. Δεν θα ήταν χαζή η γυναίκα ούτε η πεθερά της να άφηναν το παιδί με κάποιον που θα ήταν ακατάλληλος πατέρας. Λογικό είναι να έρχεται κανείς σε δεύτερες σκέψεις, διερωτώμενος, όταν η τάση για βία υπάρχει σ' έναν άνθρωπο, αν αργά ή γρήγορα ψάχνει διέξοδο προς κάποιον πιο αδύναμο, όπως γυναίκα, παιδί ή κατοικίδιο ζωάκι. Κι όμως, γνωρίζω περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν στράψει μια-δυο φάπες στη γυναίκα (η οποία το έβλεπε ως "ξυλοφόρτωμα"), αλλά γίνονταν άλλοι άνθρωποι με το παιδάκι ή το κουταβάκι τους. Στην τελική, κι οι γυναίκες καμιά φορά, έχοντας δεδομένο ότι δεν θα τους έδερνε ποτέ κανείς, προβαίνουν σε τόσο ενοχλητικές συμπεριφορές, που ένας με πιο αδύναμα νεύρα δεν μπορεί ν' αντέξει. Π.χ. με μια γυναίκα στο σπίτι που στριγκλίζει με το παραμικρό ή δεν ξέρει να το βουλώνει εγκαίρως, κάποιου (που έχει αδύναμα νεύρα κι εκείνη την ώρα είναι ήδη φορτισμένος) μπορεί να του γυρίσουν τα μυαλά και να της στράψει μια φάπα. Δεν λέω ότι είναι δικαιολογημένο, απλώς μερικοί ψυχικά αδύναμοι ή ασταθείς δεν αντέχουν ένα περιβάλλον όπου επικρατεί η υστερία ή η παθητικο-επιθετική ένταση, τους βγαίνει ένας χειρότερος εαυτός που πριν δεν ήξεραν. Με το παιδί τους έχουν μια παντελώς διαφορετική σχέση και καμιά φορά τους βοηθά να ηρεμούν και οι ίδιοι, γιατί έχουν μια αθώα ύπαρξη να φροντίζουν, παραμερίζοντας όσα αρνητικά συναισθήματα τους κατακλύζουν κατά καιρούς.

Πόσα ποστ θα ανεβάσετε με αυτό το θέμα? Ήμαρτον.

Το ότι είναι κακός σύζυγος δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλός πατέρας. Αυτά τα δυο μπορούν να συνυπάρξουν.

Προφανώς το παιδί δεν το χτυπάει ούτε το βρίζει ούτε κάτι τέτοιο. Για τέτοια περίπτωση μιλάμε. Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις?

Μπορεί να φέρεται άσχημα στην μητέρα αλλά στο παιδί να του παρέχει προστασία και στοργή. Άλλη σχέση έχει ο πατέρας με το παιδί, άλλη με την σύζυγο.

Και κάτι ακόμα. Το παιδί από μόνο του όταν μεγαλώσει πρέπει να νιώσει αν θέλει να μιλάει στον πατέρα του ή όχι. Αν η μητέρα τον αποκόψει από τον πατέρα με δικιά της πρωτοβουλία είναι λάθος. Θα μεγαλώσει το παιδί με μίσος στην καρδιά του για τον πατέρα. Από μόνο του όταν μεγαλώσει πρέπει να κρίνει τι θα κάνει.

Δεν επικροτώ την συμπεριφορά του πατέρα απέναντι στην σύζυγο.
Απλά ξεκαθαρίζω το τοπίο. Το παιδί χρειάζεται τον πατέρα, σαν φιγούρα στην ζωή του, έστω και αν είναι χωρισμένοι οι γονείς.

Έτσι όπως τα λες είναι. Κάποιοι απο εμάς δώσαμε συγχαρητήρια σε αυτήν την κοπέλα που είχε το θάρρος να φύγει απο αυτήν την κακοποιητική σχέση και να πάρει μαζί και το παιδί της σε αντίθεση με πολλές γυναίκες που δεν το τολμούν, είτε για την κατακραυγή ,είτε γιατί δεν έχουν που να πάνε, είτε γιατί κάνουν υπομονή μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, θεωρώντας πως δεν τους χαλάνε την εικόνα της οικογένειας και υπομένουν τις βιαιοπραγίες και τα ξεσπάσματα του συζύγου. Η συγκεκριμένη κοπέλα λοιπόν έκρινε και δήλωσε πως ο πρώην σύζυγος της ήταν βίαιος, ναι,. αλλά απέναντι στο παιδί του ήταν πολύ καλός πατέρας. Εκείνη το είπε, εκείνη ξέρει καλύτερα απο εμάς., και εμείς βάσει των πληροφοριών που μας έδωσε αντιδράσαμε. Δεν βρίσκω λογική λοιπόν την επίθεση σου και την αγανάκτηση σου στο ΄ότι υποθάλπουμε πιθανόν με τα συγχαρητήρια μας την κίνηση της μητέρας αυτής να επιτρέπει τις επισκέψεις του βίαιου συζύγου , αλλά καλού πατέρα στο παιδί.

Κάποτε ρώτησαν στο κοινό το εξής. Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας πατέρας στο παιδί του; Ακούστηκαν διάφορες απαντήσεις. Παιχνίδια, Ταμπλετ, Ταξίδια, κλπ κλπ.
Ο ομιλητής είπε: το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας πατέρας στο παιδί του είναι να αγαπάει τη μητέρα του.