Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Το λες εν βρασμώ γιατί σίγουρα την πάτησες. Θέλει δουλειά αυτό που λες. Δουλειά ώστε να δίνεις επιλεκτικά σε ανθρώπους που αξίζουν τον χρόνο σου και όχι παντού.
@8.2.2022 | 06:42
Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα.
Είχα ποστάρει ακριβώς την ίδια ατάκα, αλλά δεν ανέβηκε. :)
Αμφιβάλω αν το εννοεί η εξ αυτό που έγραψε.
Σε καταλαβαίνω, αγαπημένη, μα δυστυχώς δεν είναι απόφαση που παίρνεται κι εφαρμόζεται εν μια νυκτί. Θέλει πολύ χρόνο και, μεταξύ μας κιόλας, είναι πολύ δύσκολο ν' αλλάξεις τη φύση σου και από δοτικός άνθρωπος να γίνεις ξαφνικά μια απόμακρη εγωκεντρική πριγκίπισσα. Κι επίσης, θα υπάρξουν στιγμές που, ενώ νιώθεις αρκετή ασφάλεια και ζεστασιά και ξεκινάς να νοιάζεσαι και να επενδύεις συναισθηματικά, θα σε πιάνουν οι αμφιβολίες ώρες-ώρες για το αν αξίζει καν όλο αυτό, γιατί θα θυμάσαι προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες. Απ' τη μια δεν θα θες να είσαι με το μέτρο στο χέρι κι απ' την άλλη θα έχεις το αντανακλαστικό να προστατεύεις τον εαυτό σου. Δεν είναι πάντα εύκολο. Υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι εκεί έξω που πρέπει να ξαναμάθουν ν' αγαπάνε και, για να ξεκλειδώσουν, θα πρέπει να τους παρασχεθεί ακριβώς αυτή η ζεστασιά που έχεις εσύ να δώσεις. Εκεί θα είναι που θα τα χάνεις λίγο, γιατί απ' τη μια θα δίνεσαι κι απ' την άλλη θα σε πιάνει μια μικρή απόγνωση αν δεν παίρνεις άμεσα πίσω πολλαπλασιασμένα. Απ' τη μια η δοτικότητα είναι κομμάτι του εαυτού σου, του ποια είσαι εσύ. Κι απ' την άλλη, δεν θες να νιώθεις η μαμάκα κανενός, δεν χρωστάς ανιδιοτελή αγάπη (παρά μόνο στο παιδί σου ίσως). Γι' αυτό, καλή μου φίλη, δεν θα είναι ίσιος ο δρόμος ώσπου να μπεις στις νέες ισορροπίες, ακόμα και μένοντας μόνη σου αρκετό καιρό πριν ξεκινήσεις σχέση. Θα βρεθούν στο διάβα σου αυτοί που θ' ανταποδώσουν, αλλά κι αυτοί που θα σε βάλουν σε δοκιμασία γι' άλλη μια φορά. Εκεί θα είναι και η δυσκολία.
Αν πάντως γίνεις ξανά χαλί κάποια στιγμή, γίνε ιπτάμενο χαλί και πάμε να βρούμε τη σπήλιά του Αλαντίν και το μαγικό λυχνάρι. Θα το τρίψουμε και θα ζητήσουμε από το(ν) Τζίνι να μη μας πληγώσει ξανά ποτέ κανείς :)
Βραδιές μαγικέεες, νύχτες Αααραβικέεες
Που αστράφτουν τη μία, την άλλη ζημιά
Οι νύχτες αυτές
Βραδιές μαγικές, νύχτες Αραβικές
Φεγγάρια σπαθιά, τρελά μυστικά
Μπες παίξε αν θες…
Καλά…μπορεί να του ζητήσουμε και κάνα φράγκο ή να μας δώσει το άλλο λυχνάρι το καλό με τις απεριόριστες ευχές χαχα
@Jmarkakis οι ιστοριες σου ειναι τερμα ενηλικων... ε ρε τρεεεελα ^_^ ο πητερ του παν ο γιος ειπαμε; :p χαρηκα αγαπητε, κοκκινισα (βλ. βαθυ μπορντω εικονα προφιλ) απο τη χαρα μου!
εντιτ: @Jmarkakis για 12.43 και 12.53: εισαι πολυ γλυκος. :) <3 σε νιωθω. μη χασεις αυτη τη σπιθα που σε κρατα ζωντανο. τη σπιθα της τεχνης ;) προς αποφυγην παρεξηγησεως @Spark :p γινομαι η Γουεντι και ερχομαι μαζι σου να πεταξουμε για μερικες στιγμες! :) γιατι ως γνωστον, την ανοιξη αμα δεν τη βρεις, τη φτιαχνεις.
Ναι αυτή… μάλλον δεν είναι απόλυτα δική μου. Ή την είχε πει ο άλλος μου εαυτός ή την είχα ακούσει σε κάποια σειρά και φαίνεται μου έμεινε (ή και όλα αυτά μαζί με όποια σειρά θες :P).
Το συνειδητοποίησα λίγο μετά που πάτησα το κουμπί να στείλω το σχόλιο.
Παθαίνω και τέτοια κάτι φορές. Να για παράδειγμα…μια φορά έπαιξα στην κιθάρα το βασικό ρυθμό από το Smoke on the Water και αναφώνησα ενθουσιασμένος…”Πωωω πωω!! Τι έγραψα πάλι;;” (πάλι…πρόσεξε το πάλι). Για να ξενερώσω αμέσως μετά όταν συνειδητοποίησα πως το είχε παίξει πολύ πριν από μένα ο Ρίτσι Μπλάκμορ. Άτιμε Ρίτσι…με πρόλαβες... πάλι. Προσπάθησα να δικαιολογηθώ στα φιλαράκια που με κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό λέγοντας τους πως… "στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση" …αλλά μ’ αρχίσανε στις φάπες! Χαχα
Το σχόλιο αυτό όμως και η αναφορά σου στον Πίτερ, μου θύμισαν τη μικρή Κατερίνα που τώρα βεβαίως θα έχει μεγαλώσει. Της άρεσε να βλέπει από το πρωί μέχρι το βράδυ Lion King και Αλαντίν. Από εκεί δηλαδή μου έχουν μείνει και οι στίχοι για το τραγούδι. Αν έβλεπε Πίτερ Παν όπως εγώ δεν θα μεγάλωνε ποτέ… :P
Της το ‘χα πει αλλά φαίνεται πως ή δεν με άκουσε ή το ξέχασε. Αν ξεχάσεις βλέπεις το πως είναι να είσαι παιδί... μεγαλώνεις. Μάλλον ακόμη θα ψάχνει τη σπηλιά και το λυχνάρι…
Εεε ρε κατακτήσεις που έχεις άτιμε!!!
Ναι βέβαια…τη Σταλίτσα χαχα
edit: @PsychoMarg
Καλά το παραδέχομαι ήταν και η Τοσοδούλα μια από τις κατακτήσεις μου :P
Σου απάντησα έτσι γιατί παρόλο που είναι τελείως αθώο... το κόψανε.
Ελά παραδέξου το! Αφού ξεκάθαρα έχεις πολλές κατακτήσεις!
Χαίρομαι που το πήρες είδηση , όλα γίνονται για κάποιο λόγο που τελικά το ξέρεις απλά πίστευες ότι κάποιοι θα το καταλάβουν ..:)
κάποιοι επιτήδειοι υποστηρίζουν φιλοσοφίες τύπου "be useless so nobody can use you". δε θα σ' το πρότεινα γενικά.
Μπράβο σου!!! Δεν ξέρω τι έχεις περάσει αλλά ότι κι αν έγινε να θυμάσαι πάντα πως η πιο σημαντική σχέση της ζωής σου είναι η σχέση με τον εαυτό σου. Αν τα έχεις εκεί καλά θα τα πας παντού καλύτερα, πίστεψέ με!!
