Έχω βάσιμες υποψίες ότι ο πατέρας μου προσπαθεί να μου κάνει προξενιό με έναν υπάλληλο του.Ο συγκεκριμένος είναι προϊστάμενος στο λογιστήριο της επιχείρησης του μπαμπά μου,και είναι 30 χρονών.Εδώ και καιρό,ο πατέρας μου μου μιλάει συνέχεια για εκείνον,μου λέει πόσο καλό παιδί είναι και από σοβαρή οικογένεια,πόσο αξιόλογες σπουδές έχει κάνει,πόσο καλός είναι στη δουλειά του,κλπ.Μου έχει πεί επίσης να περνάω καμιά φορά από εκεί,και τις δύο τελευταίες φορές που πήγα,ενώ δέν πέρασα καθόλου από το λογιστήριο και πήγα κατευθείαν στο γραφείο του πατέρα μου γιατί είναι σε άλλο όροφο,ο πατέρας μου τον κάλεσε και τις δύο φορές στο γραφείο του τάχα μου για να του πεί για κάποιο θέμα που προέκυψε.Εκείνος με το που μπήκε,έγινε κατακόκκινος σάν το πατζάρι(ίσως να τα έχουν και μιλημένα,πού να ξέρω...)ο πατέρας μου άρχισε να μας κάνει πιό ιδιαίτερες συστάσεις,κι εγώ σε φάση από τη μία να μήν ξέρω από πού να φύγω,και από την άλλη να θέλω να βάλω τα γέλια.Είμαι 24,τώρα ξεκίνησα το μεταπτυχιακό μου,ούτε που μου περνάνε απ'το μυαλό ιδέες για γάμους και παιδιά,και το κυριότερο,έχω σχέση.Ο πατέρας μου,άν και δέν είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία(είναι 57)και είναι και μορφωμένος άνθρωπος,έχει κάπως παραδοσιακές αντιλήψεις του στύλ "ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου".Τα ίδια προσπαθεί να κάνει και στον αδερφό μου που είναι 28,αλλά εκείνος έχει τον τρόπο και του κόβει κάθε παρέμβαση στην προσωπική του ζωή.Εγώ όμως επειδή του έχω αδυναμία,κι εκείνος μου έχει τρομερή και δέν μου έχει χαλάσει ποτέ χατήρι(πχ,μόλις τελείωσα τη σχολή μου πήρε αμέσως το αυτοκίνητο που ήθελα χωρίς δεύτερη κουβέντα)δέν μου βγαίνει να προβάλλω σθεναρή αντίδραση όπως ο αδερφός μου.Ευτυχώς η μητέρα μου έχει άλλα μυαλά και με υποστηρίζει.Έν τω μεταξύ,είπα στο αγόρι μου για το σκηνικό με το "προξενιό",του το είπα περισσότερο για να γελάσουμε με τη φάση,κι εκείνος το πήρε στα σοβαρά και μουρμουράει.Τέλος πάντων,σάν να μήν έφταναν όλα αυτά,ο πατέρας μου κανόνισε να κουβαλήσει τον υποψήφιο "γαμπρό" στο σπίτι την Κυριακή για να φάμε μαζί.Εγώ του ξεκαθάρισα ότι την Κυριακή θα λείπω από το πρωί γιατί έχουμε κανονίσει εκδρομή με την παρέα μου(ψέματα του είπα,με το αγόρι μου θα πάμε εκδρομή)και από εκείνη τη στιγμή γκρινιάζει συνέχεια γιατί λέει τον εκθέτω επειδή είπε στον άλλον ότι θα είμαστε όλη η οικογένεια στο τραπέζι.Δέν με ενδιαφέρει,άς το ακυρώσει,άς κάνει ό,τι θέλει,εγώ θα πάω με το αγόρι μου.Έχω βρεθεί χωρίς να φταίω μεταξύ δύο καταστάσεων.Από τη μία έχω τη μουρμούρα του αγοριού μου(ευτυχώς έχει μειωθεί αισθητά,αλλά τον πιάνουν πού και πού κάτι ανασφάλειες)και από την άλλη έχω τη γκρίνια του πατέρα μου που δέν αντέχεται με τίποτα.Δέν πίστευα ποτέ ότι θα βρεθώ σε μία τέτοια κατάσταση,και να μου το έλεγε κάποιος,θα έλεγα ότι μου κάνει πλάκα.