ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνώρισα όταν ήμασταν μόλις 10 χρόνων και από τότε στην καρδούλα μου κάτι σκιρτησε. Δεν το ήξερε φυσικά, μέχρι που, κάπου εκεί στη δευτέρα γυμνασίου, του το ξεφουρνισε ένας κοινός γνωστός. Είπε ότι ενδιαφέρεται και ο ίδιος, ωστόσο πρακτικά δεν έκανε ποτέ καμία κίνηση να με προσεγγίσει. Τα χρόνια περνούσαν, εγώ ακόμα έτρεφα μέσα μου αισθήματα αλλά ο ίδιος τίποτα, ενώ σε κοινούς γνωστούς έλεγε ότι του αρέσω, δεν το έδειχνε. Στο μεταξύ εγώ έκανα κάποιες χαζοσχεσεις της εφηβείας και με έπιαναν οι φίλοι του και μου έλεγαν να χωρίσω γιατί με θέλει αλλά είναι πολύ ντροπαλός για να το δείξει και ότι εμείς οι δυο πρέπει να είμαστε μαζί. Ο ίδιος όμως τίποτα, καμία κίνηση εκ μέρους του που να εκδηλώνει ενδιαφέρον. Τα χρόνια πέρασαν, εγώ έφυγα φοιτήτρια, τελείωσα, πήρα το πτυχίο μου, γύρισα στην πόλη μου και εδώ και καιρό ειμαι σε μια πολυ όμορφη σχέση. Σήμερα τον είδα, μετά από πολλά χρόνια. Ξανακοιταχτηκαμε στα μάτια και ένιωσα το ίδιο χτυποκάρδι που ένιωθα τότε, έφηβο κοριτσάκι. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω. Φαντάστηκα για άλλη μια φορά πως θα ήταν αν ήμασταν μαζί. Πώς θα ήταν να με αγκαλιάζει και να με φιλάει. Έχουν περάσει πολλά χρόνια Κ...αλλά για κάποιο π*****η λόγο όποτε βλέπω τα μάτια σου είναι σα να μην πέρασε μια μέρα....