1)Αν ακολουθούσαμε όλοι αυτόν τον κανόνα, τότε δεν θα έκανε κανείς μας σχέση. Ή αν έκανε θα ήταν η τέλεια σχέση- ξέρεις κάτι που να είναι ¨τέλειο" σ'αυτήν την ζωή ;
2) Για να λειτουργήσει μία σχέση μακροπρόθεσμα, γίνονται αμοιβαίες και υποχωρήσεις και συμβιβασμοί. Ο ερωτευμένος και ψέματα λέει και ίσως προσπαθεί να δείξει τον καλύτερο εαυτό του και όχι πάντα τον πραγματικό, that's life.
3) Δεν μπορείς να ξέρεις τι βιώματα έχει περάσει ο καθένας και τι αγώνα έχει ή κάνει ακόμα για να συμφιλιωθεί και να αποδεχτεί τον εαυτό του. Το να σου πει να ¨αγαπάς τον εαυτό σου, εκτός του ό,τι είναι μια καλή συμβουλή μπορεί απλά να το λέει για να το ακούσει ο ίδιος.
4) Πολλές φορές ερωτευόμαστε αυτό που μας ¨βγάζει" ο/η αλλος/η, την φωνή, το βλέμμα, τον τρόπο που μιλάει, που κινείται. Στην πορεία μαθαίνεις τον χαρακτήρα του/της και διαπιστώνεις ότι ίσως και να μην ταιριάζεις όσο φανταζόσουν. That simple. Σίγουρα δεν πρέπει να έχουμε προσδοκίες ό,τι ένα άτομο θα αλλάξει για χάρη μας και σε καμιά περίπτωση να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις.
*Αν ακολουθούσαμε τέτοιους κανόνες by the book, θα είμασταν προγραμματισμένα ρομπότ κι όχι άνθρωποι. Απ'όλα έχουμε κάτι να μάθουμε και να το εφαρμόσουμε στην επόμενη φάση της ζωής μας.