Τα τελευταία 3 χρόνια ζώ και εργάζομαι σε άλλη πόλη από εκείνη που γεννήθηκα και μεγάλωσα,έχω σχέση και με το αγόρι μου συγκατοικούμε.Εδώ και 5 μέρες,το αγόρι μου λείπει με τον πατέρα του στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους και θα επιστρέψουν λίγες μέρες πρίν το Πάσχα.Όλα καλά ώς εδώ,αλλά προέκυψε ένα θέμα.Ο πρώην μου,την επόμενη εβδομάδα πρόκειται να έρθει στην πόλη που μένω για να τακτοποιήσει κάποια θέματα που έχει.Με τον πρώην μου είχαμε χωρίσει πολύ φιλικά και πολιτισμένα,χωρίς προβλήματα και συναισθηματικές εκκρεμότητες,και από τότε κρατήσαμε μία τυπικά φιλική σχέση,και από απόσταση φυσικά.Για να καταλάβετε τί εννοώ,λέμε μία στο τόσο δυό κουβέντες στα social,ανταλάσσουμε ευχές στις γιορτές κλπ,και αυτό είναι όλο.Όλα αυτά τα γνωρίζει το αγόρι μου και δέν έχει κανένα πρόβλημα.Η ιστορία μας ανήκει στο παρελθόν οριστικά και αμετάκλητα,και πολύ απλά δέν υπάρχει λόγος να είμαστε εχθροί όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις.Αυτό,και τίποτα λιγότερο ή περισσότερο.Σκέφτηκα λοιπόν και πρότεινα στον πρώην μου,τις ημέρες που θα βρίσκεται εδώ να τον φιλοξενήσω,και μου είπε ότι θα το δεχτεί μόνο άν συμφωνήσει και το αγόρι μου.Ενώ με το αγόρι μου δέν έχει υπάρξει ποτέ θέμα όσον αφορά στην εμπιστοσύνη του ενός για τον άλλο,π.χ. το καλοκαίρι πήγα διακοπές με μία φίλη μου από τη δουλειά και δέν είχε κανένα πρόβλημα,το να είμαστε εγώ και ο πρώην μου μόνοι στο ίδιο σπίτι,πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να το δεχτεί.Δέν τον αδικώ,φυσικό είναι.Νομίζω όμως ότι είναι κρίμα να τραβιέται ο άνθρωπος στα ξενοδοχεία για τις 3-4 μέρες που θα μείνει εδώ,και απ'ότι έμαθα από κοινή μας φίλη,έχει και σοβαρά οικονομικά προβλήματα αυτό το διάστημα,χωρίς βέβαια ο ίδιος να μου έχει αναφέρει κάτι σχετικό.Δέν θέλω σε καμία περίπτωση να τον φιλοξενήσω κρυφά από το αγόρι μου,θέλω όμως να κάνω αυτή την εξυπηρέτηση γιατί δέν ξεχνάω πως όταν ήμασταν μαζί μου είχε συμπαρασταθεί έμπρακτα σε διάφορα προβλήματα που αντιμετώπιζα τότε.Δυσκολεύομαι στο να αποφασίσω.Δέν ξέρω πού σταματάει το σωστό και πού αρχίζει το λάθος.