ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγες μέρες έγραψα για τον χωρισμό μου. Ας ξανακάνω λοιπόν μια περίληψη: με χώρισε γιατί δεν ήξερε τι ήθελε, ήταν μπερδεμένος και ήθελε να μείνει μόνος να ξεπεράσει το παρελθόν του. Στο παρόν τώρα: Μετά από κάποιο διάστημα αποφάσισα να κάνω κάτι γιατί είχα πολλούς ενδοιασμούς: μπήκα σε μια συγκεκριμένη εφαρμογή( πετάχτηκε τυχαία μπροστά μου και το ένστικτο μου βαραγε κόκκινο εκείνη την ώρα)και είδα ότι είχε προφίλ εκεί, και μάλιστα ήταν ενεργός. Έφτιαξα ένα ψεύτικο προφίλ και τον προσεγγισα, κι εκείνος ανταπέδωσε με φλερτ, με τον ίδιο τρόπο που φλερταρε κι εμένα στην αρχή. Στην συνέχεια τον ξεμπρόστιασα, και προς υπεράσπιση του μου είπε ότι και καλά με κατάλαβε, το περίμενε, πως είμαι χαζογκόμενα και πως θα μου έστελνε να δει πως είμαι αλλά τώρα δεν το αξίζω. Τον ξεφτίλησα, του είπα για τέλεια φορά πως ο,τι ένιωσα και έκανα ήταν αληθινό, δεν προσποιηθηκα τίποτα, το μόνο που ζήτησα ήταν να μην προδώσει την εμπιστοσύνη μου και να μην με πουλήσει, πράγμα που έκανε και με το παραπάνω. Ναι μπορεί να έπεσα χαμηλά με αυτό που έκανα, δεν είμαι ο άνθρωπος που θα κάνω φέικ προφίλ για να ψαρέψω τον άλλο, όμως ήταν κάτι σαν survival instinct αυτό που με οδήγησε στο να πάρω αυτή την απόφαση, αντίκρισα μια αλήθεια που με τσάκισε, με έκανε να χάσω πάσα ιδέα, μα ήταν η αλήθεια που χρειαζόμουν. Σε μια στιγμή δεν αξίζεις τίποτα για κάποιον, είσαι χαζογκόμενα που τολμάς να αμφιβάλλεις την δικη του αλήθεια, την αλήθεια που τον συμφέρει.Πόσο εύκολα αλλάζει κανεις όταν στριμωχτει στην γωνία. Δεν ξέρω τι άλλο να πω, σιχαίνομαι, μετανιώνω την κάθε στιγμή που πέρασα μαζί του, αλλά την ίδια στιγμή ευχαριστώ τον εαυτό μου που δεν πρόλαβα να πω περισσότερα, που δεν ανοιχτηκα περισσότερο για αυτά που νιώθω, που ήμουν εγκρατής με τα συναισθήματα μου. Αυτή την ικανοποίηση τουλάχιστον δεν του την έδωσα. Λυπάμαι μόνο για τους ανθρώπους που πλήγωσε και θα πληγώσει (γιατί σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλοι). Αχάριστοι παντού. Ντρέπομαι και για μένα, που για άλλη μια φορά αφεθηκα με την ελπίδα ότι μπορώ, ότι αξίζω κάτι καλό κι εγώ, ότι δικαιούμαι επιτέλους μια φορά να νιώσω ευτυχισμένη με έναν άνθρωπο στο πλάι μου. Ντρέπομαι, κουραστηκα, σιχαθηκα να είμαι άνθρωπος!