ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να σας εκφράσω όσο πιο σύντομα και κατανοητά τις σκέψεις μου που εμφανίστηκαν στο μυαλό μου από τις καραντίνες. Είμαι ομοφυλόφιλη από τότε που με θυμάμαι και τώρα λίγο πριν τα 40. Από επαρχία. Χωριό μικρό και με κατοίκους περίπου 200 ανθρώπων. Σπούδασα Αθήνα και έμεινα δουλεύοντας. Έκανα τις πρώτες δειλές μου σχέσεις. Αγάπησα και ερωτεύτηκα όμως όχι πολλές αλλά δύο γυναίκες. Δυστυχώς υπάρχουν σκέψεις συμπεράσματα. Είναι λάθος να πιστεύουν γυναίκες λεσβίες της επαρχίας πως εδώ στην Αθήνα θα βρουν τη σχέση ή τον έρωτα της ζωής τους. Όταν είσαι μονογαμικό άτομο δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην πόλη αυτή. Μόνο πάρα πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Ελάχιστες. Τυχερές και αμοιβαίες. Ισχύει πως επειδή ζω σε μεγάλη πόλη έχω και όσες θέλω και να κρύβω τα πάντα από τη μία στην άλλην. Δυστυχώς. Από μικρή έξω σε εκδηλώσεις, μπαρ, κλαμπ, pride κλπ. Έχω παρατηρήσει αυτό. Κακή λέξη απαίσια αλλά θα τη γράψω. Ψωνιστήρι. Παντού ευκαιριακό σεξ. Μέρη και ίντερνετ. Δε θέλω να κουράσω ούτε να απογοητεύσω κανέναν άνθρωπο. Η ζωή μας αξίζει να τη ζούμε όπως μας κάνει εμάς ευτυχισμένους. Να σεβόμαστε όμως τους διπλανούς μας και να έχουμε όρια. Βασιστείτε σε δύο μεγάλες αρετές. Ειλικρίνεια και ευγένεια. Εύχομαι να ανέβει. Να έχετε υγεία.