ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοπελα 26 χρονων και ειμαι εσωστρεφης. Εσωστρεφης για οσους δεν ξερουν δεν σημαινει οτι δεν μ' αρεσει να μιλαω σε αλλους, ουτε οτι ειμαι σνομπ οπως πολλοι πιστευουν, απλα ειμαι επιλεκτικα κοινωνικη, σε συγκεκριμενες στιγμες κ οταν νιωθω οτι εχω κατι να πω. Δεν νιωθω την αναγκη να κανω αυτο που λεμε "small talk", γιατι μου φαινονται βαρετες οι ανουσιες συζητησεις που δεν οδηγουν πουθενα, του στυλ "α ωραιος καιρος σημερα" κλπ. Δεν μ' αρεσει να μιλαω απλα για να μιλαω. Δεν εχω κανενα θεμα με οποιους δεν ειναι ετσι, απλα λεω οτι ΕΓΩ δεν λειτουργω ετσι. Ε οσο κ αν εχω προσπαθησει, δεν εχω καταφερει να αποδεχτω 100% μεχρι κ σημερα αυτο που ειμαι. Αντιθετως νιωθω συνεχως την αναγκη να γινω πιο εξωστρεφης. Κ αυτο γιατι η κοινωνια μας σε ενα μεγαλο ποσοστο δεν αποδεχεται τους εσωστρεφεις. Δεν μπορω να μετρησω ποσες φορες εχω βρεθει σε παρεα κ εχω μεινει σιωπηλη για λιγη ωρα γιατι μπορει το θεμα που συζητιεται να μη με ενδιαφερει ή γιατι μπορει να μην εχω κατι να πω (κ απο το να λεω βλακειες απλα για να ακουγομαι προτιμω να σιωπω) και αμεσως καποιος θα μου κανει την ερωτηση "γιατι δεν μιλας?", "τι εχεις"κλπ. Ειδικα το τελευταιο, το "τι εχεις" με ενοχλει πιο πολυ, γιατι μαρτυρα οτι στην κοινωνια μας το να σιωπεις δεν ειναι φυσιολογικο. Οποιος δεν μιλαει ασταματητα σημαινει οτι δεν ειναι καλα. Αντιθετως δεν εχω ακουσει πολλους ανθρωπους να κανουν αντιστοιχα σχολια σε οσους μιλουν ασταματητα κ δεν μπορουν να συνοψισουν αυτο που θελουν. Στην τελικη εγω αν δεν μιλαω δεν ενοχλω κανεναν. Εχω λοιπον καταφερει ολα αυτα τα χρονια μεγαλωνοντας να γινω πιο κοινωνικη κ πιο εξωστρεφης. Αλλα με ενοχλει που αναγκαζομαι καθε φορα που ειμαι αναμεσα σε αλλα ατομα να πρεπει να μιλαω απλα για να μιλαω, γιατι αν δεν μιλησω θα βρεθει καποιος να με κρινει γι αυτο. Με ενοχλει που αναγκαζομαι χιλιαδες φορες να κανω αυτο το small talk - που τη στιγμη που το κανω νιωθω τοση καταπιεση (δεν καταλαβαινετε ποσο βαρετο μου φαινεται να κανω μια ερωτηση χωρις να με ενδιαφερει η απαντηση που θα παρω). Με ενοχλει που οι αλλοι δεν μπορουν να αποδεκτουν οτι δεν ειμαστε ολοι ιδιοι, οτι μπορει πολλοι ανθρωποι να λειτουργουν διαφορετικα, κ οτι οπως εγω θα δεχτω το οτι καποιος μιλαει πολυ χωρις τον κατηγορησω γι αυτο (παρολο που δε μ' αρεσει), ετσι θα επρεπε να γινονται αποδεκτοι κ οσοι δεν μιλανε πολυ. Ειναι επιλογη του καθενος το πως θα συμπεριφερεται κ πρεπει να γινεται σεβαστη.