Βρίσκομαι πλέον στην ηλικιακή φάση των mid-thirties και δυστυχώς για εμένα η μητέρα μου υποκρίνεται ότι είμαι straight. Όσες φορές έχω προσπαθήσει να της εξηγήσω ότι δεν είμαι, εκείνη απάντησε μ' επιθετικότητα και αποστροφή, οδηγώντας με πίσω στη ντουλάπα. Επίσης παραμένω σεξουαλικά αδρανής, αφού η γυνοφοβία συναρτήσει της εσωτερικευμένης ομοφοβίας μ' έχουν παραλύσει ψυχοκοινωνικά. Εν τω μεταξύ η αδερφή μου δεν γνωρίζει για τη σεξουαλικότητά μου, καθότι ούτε εγώ ούτε η μητέρα μου της έχουμε μιλήσει σχετικά. Έχω σκεφτεί ν' απευθυνθώ σε κλινικό σεξολόγο, ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι τουλάχιστον η μητέρα μου δεν θα είναι δεκτική σε ψυχοεκπαίδευση, καθότι τρέφει πολύ μοχθηρά αισθήματα για τους queer άνδρες. Η αδερφή μου πάλι βρίσκεται στα early thirties κι έχει καλλιτεχνικό προσανατολισμό, ωστόσο απ' όσο γνωρίζω δεν έχει συναναστραφεί ποτέ της ανοικτά queer άτομα, ενώ επίσης αδιαφορεί για τα κοινωνικά αιτήματά τους. Ο εκλιπών πατέρας μου θεωρούσε ότι είμαι ικανός να βρω ερωτική σύντροφο, ωστόσο εγώ είχα τις αμφιβολίες μου. Ωστόσο μετά τον θάνατό του η αυτοπεποίθησή μου υποβαθμίστηκε περαιτέρω. Η δε μητέρα μου ποτέ δεν με παρότρυνε να βρω ερωτική σύντροφο, αντιθέτως μου είχε συστήσει επανειλημμένα με σκληρό ύφος να πάω σε κάποιον οίκο ανοχής. Εκ των υστέρων υποθέτω ότι η οικογένειά μου θα έπρεπε να έχει υποβληθεί σε θεραπεία από τα εφηβικά μου χρόνια, όπου κι έλαβε χώρα ο ανεπίσημος χωρισμός των γονιών μου.