Με το αγορι μου ειμαστε μαζι εδω κ εναμιση χρονο. Κατα καιρους σε συζητησεις μας μου ειχε αναφερει οτι ειχε περασει καταθλιψη (ειναι 27 χρονων κ την ειχε περασει πριν την ηλικια των 25- δεν ειμαι σιγουρη για το ποτε ακριβως γιατι δεν μου εχει αναφερει πιο πολλα) κ επισης εχει προιστορια με χρηση ναρκωτικων (δεν κανει χρηση πλεον). Επισης εχει συχνα πολυ αγχος κ παθαινει μεχρι κ σημερα κρισεις πανικου αρκετα συχνα, κυριως σε καταστασεις που περιλαμβανουν αλλαγες ή που ειναι εκτος ρουτινας, πχ όταν ταξιδευει. Πηγαίνει σε ψυχολογο που δεν ξερω σε τι βαθμο τον βοηθαει απλα ωρες ωρες με τρομαζει το ότι ειμαι μ εναν ανθρωπο που εχει τοσο ευαίσθητο ψυχισμο και που δειχνει οτι ειναι ευαλωτος. Η δουλεια του επίσης του προκαλει πολυ αγχος (εχουν με τον πατερα του δικη τους εταιρεία) που νιωθω οτι τον επηρεαζει σε καθημερινη βαση με την εννοια ότι είναι συνεχως στην τσιτα.
Ενω περναμε καλα, με φοβιζει το τι θα γινει στο μελλον, όταν περασει η περιοδος χαριτος, οταν γνωριστουμε καλύτερα κ αφεθουμε κ οι δυο πιο πολυ κ δειξουμε τον πραγματικο μας εαυτο.
Μην παρεξηγηθω, γνωριζω πολυ καλα οτι θεματα ψυχικης υγειας επηρεαζουν μεγαλο κομματι του πληθυσμου αλλα ο συντροφος μου απ ο.τι μου χει πει έχει μεγαλωσει σε υποστηρικτικο περιβαλλον κ μεχρι κ σημερα έχει καλή σχεση με την οικογενεια του, εχει φιλους, οποτε για να περασε ολα αυτα νιωθω ότι ίσως είναι παραπανω ευαισθητος απ ο,τι θα επρεπε? Δεν ξερω, κανω λαθος?