ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.6.2022 | 20:47

Πληρώνω πολύ ακριβά την Παυλιανη!

Πρέπει να σας βάλω πρώτα στο κλίμα!!! Είμαι μια μεσοκοπη χήρα γυναίκα 56 χρονών. Έχω χάσει τον αδελφό μου στα 32 του. Αποφάσισε να αυτοκτονήσει για έναν έρωτα. Έχασα τον άντρα μου από ανακοπή μια Τετάρτη του Πάσχα. Έχω δύο γονείς χαροκαμμενους που όλα αυτά τα χρονια (κυρίως η μαμά μου)προσπαθούν να πεθάνουν. Έχω δύο υπέροχους γιους. Ο μεγάλος παντρεύτηκε έκανε ένα εγγόνι που δεν το χορταίνω και τώρα περιμένει και το δεύτερο. Ένα κοριτσάκι με το καλό!!! Ο μικρός γιος μου χώρισε όταν ήταν φαντάρος γιατί η καλή αυτή κοπέλα τα έφτιαξε με τον καλύτερο του φίλο από το δημοτικό. Τώρα φυσάει και το γιαούρτι. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχω και γω χωρίς να ζω. Τους αγαπώ όλους αλλά δεν υπάρχει χώρος και χρόνος πια για μένα. Δουλεύω κιόλας. Έτσι είπα να πάω με πούλμαν στην Παυλιανη να ξεσκασω λίγο. Να αναπνεύσω. Χωρίς έννοιες. Να αναπνεύσω λίγο καθαρό αέρα. Πήγα με πούλμαν. Μόλις φτάσαμε γλίστρησα σε μια κατηφόρα που έχει μόλις μπαίνεις στο Θεματικό πάρκο. Πόνος . Έμεινα στην καφετέρια τρεισήμισι ώρες με το πόδι να πονάει. Όλοι μου έλεγαν ότι έπαθα διάστρεμμα. Έλεγα δεν μπορεί θα περάσει. Οι άνθρωποι εκεί με φρόντισαν και με ανέβασαν με το αυτοκίνητο μέχρι το πούλμαν. Όταν γυρίσαμε πηγα στο Κατ. Εκεί μου είπαν ότι έχω σπάσει τον έξω σφυρο. Θέλει 6 βδομάδες στο γύψο. Σήμερα έκλεισα ένα μήνα. Πήγα στο Κατ και μου είπαν ότι θέλω ακόμα ενάμιση μήνα. Πόσο ακριβά πληρώνω το όνειρο για μια απόδραση. Την Παυλιανη δεν την είδα ούτε θα την δω ποτέ.
7
 
 
 
 
σχόλια

Από την ανάγνωση της εξομολογησης καταλήγω στο συμπέρασμα ότι αυτό που σε σε προβληματίζει είναι ότι έμεινες μόνη σου, χωρίς σύντροφο, και δεν έχεις κοινωνική ζωή. Στο χέρι σου είναι να το αλλάξεις αυτο. Τα παιδιά σου λογικό είναι να έχουν την δική τους ζωή.
Διακρίνω και μια τάση τραγικοποιησης των γεγονότων. Για παράδειγμα γράφεις για τον γιο σου ότι χώρισε όταν ήταν φαντάρος, κτλ. Μιλάμε για ηλικίες μικρές, που αυτά θεωρούνται κατά μία έννοια φυσιολογικά. Οι γονείς γερνάνε και λογικό είναι να χρειάζονται υποστήριξη, κτλ. κτλ. Το μόνο επώδυνο κατ' εμέ είναι ο θάνατος του αδερφού σου, όλα τα άλλα είναι μια άχρηστη απαριθμηση, που σε επιβαρύνει άνευ λόγου κι αιτίας.
Καταλαβαίνω ότι θέλεις να πεις κάπου τον πόνο σου και εμείς ως καλοί συνάνθρωποι πρέπει να πούμε έναν ευγενικό λόγο, αλλά αυτό είναι τα 5 πρώτα λεπτά ανακουφιστικο- για τις ουσιαστικές λύσεις πρέπει να στραφεις στα κατάλληλα πρόσωπα.

Αυτή δεν ήταν απλά απόδραση, ήταν “Η Μεγάλη Απόδραση” όπως κι η ταινία. Θα έκανες κι εσύ κανένα άλμα όπως εκείνο του Στιβ Μακ Κουιν με τη μηχανή πάνω από κανένα ρυάκι εκεί στην Παυλιανή χαχα Αλλά γιατί λες “ούτε θα την δω ποτέ”;; Μπορείς όταν με το καλό γίνεις καλά και θέλεις πάλι άδεια 2,5 μηνών να πεταχτείς να τη δεις! χαχα Αυτή τη φορά γράψε το να το δούμε κι εμείς :P
Περαστικά :)
https://youtu.be/_ccVu992CYE?t=41

Scroll to top icon