ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τους τελευταίους μηνεσ συγκατοικώ με τους γονείς του συντροφου μου. Γενικά είναι άψογη η σχέση μας είναι τρομεροί άνθρωποι τα πάμε τέλεια . Παρά ταύτα αλλιώς να μένουν 4 αλλιώς 2. Μοιράζεσαι το ένα μπάνιο . Λίγο μόνος να θες να κάτσεις να ακούσεις τη μουσική σου η οτιδήποτε δεν είναι εφικτό. Κ από την άλλη προστίθεται κ το νεογέννητο μωράκι της αδερφής του συντρόφου μου που βοηθά η μητέρα του. Τεσπα όλα αυτά φυσιολογικά είναι, συμβαίνουν. εγώ έχω φρίξει νιώθω ενα «οικογενειακό πνίξιμο» δεν μου ναι καθόλου εύκολο να ΜΑι πάντα ευδιάθετη χαρούμενη ήρεμη με τόσο κόσμο γύρω μου. Σε μερικούς μήνες θα αλλάξουν όλα αυτά , αλλά μέχρι τότε οι φορές που θα ψάχνω τη ησυχία μου , δεν θα τη βρίσκω τη στιγμή που τη έχω ανάγκη θα χουν τρομερη επίδραση στην ψυχολογία μου