ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και νοιωθω σαν την χειροτερη κορη του κοσμου. Ο πατερας μου μαλλον και λογο της δουλειας του σαν πρωην Αστυνομικος. Ηθελε να επιβαλλει την εξουσια πανω μου.Απο την ηλικια που ξεκινησα το γυμνασιο , κυριως για τις επιδοσεις μου στο σχολειο με χτυπουσε διοτι ανυσηχουσε για το "μελλον" μου.Σε βαθμο που ειχα μελανιες , και καταγματα στο χερι μιας και χρησιμοποιουσε  κινησεις ακινητοποιησης σαν και αυτες που χρησιμοποιουσαν στους εγκληματιες. Ημουν σχετικα καλη μαθητρια, απλα οχι του 20 , ημουν  αρκετα εσωστρεφεις , και ενα παιδι που δεν δημιουργουσε γενικα προβληματα. Θυμαμαι στα 16 μου , απο οτι εχω καταλαβει και με την σημερινη ευαισθητοποιηση στα μιντια, αντιμετωπιζα , διατροφικες διαταραχες , δεν ετρωγα τιποτα...εχανα κιλα, σε βαθος ημερων,κατι που στεναχωρουσε βαθυτατα την μανα μου. Η οποια εκλαιγε και οδυροταν . Και εξαιτιας αυτου λογο της φοβερης στεναχωριας που της δημιουργουσα , επαιρνα το μεριδιο μου και απο εκεινον... Μεχρι και οι φιλες μου με ρωτουσαν οταν με επαιρνε απο το σπιτι τους, γιατι με πιανει τοσο αγαρμπα, η γιατι ειναι τοσο αγριεμενος. Θυμαμαι πως ο πατερας μου μετα απο καποια περιστατικα μου ζηταγε συγνωμη...αλλα τι να το κανω.. Γενικα τωρα στα 22 , η μεχρι να παω σε αυτα τα 22, ενω εχει σταματησει. Προφανως... Δεν μπορω να στεκομαι παραπανω απο 3 λεπτα στο ιδιο δωματιο με εκεινον. Το πρωι που λειπει αν τυχη να ειμαι σπιτι , τριγυριζω στο σπιτι ανενοχλητη, ενω οταν ερχεται κλειδωνομαι στο δωματιο. Ξερω πως εχει μετανιωσει αν και εξακολουθει να εχει εκρηξης θυμου ,και να με μειωνει που και που. Αν και πλεον σπουδαζω σε "καλη" σχολη και δεν τον πολυ-παιρνει. Γενικα ειναι το ατομο που παρ' ολο που δουλευω , αν ζητησω χαρτζιλικι θα μου το δωσει. Η αν θελησω το οτιδηποτε. Και η μανα μου εξαιτιας αυτου μου λεει πως ειμαι κρυα απεναντι του και οτι δεν του αξιζει...Σαν να αμφισβητει τα οσα συνεβησαν...σαν να ειναι λιγα. Δεν θα ελεγα πως τον αγαπω, ξερω πως ολοι κανουν λαθη, ανεξαρτητως ηλικιας. Αλλα δεν τον συγχωρω , μου κατεστρεψε την εφηβικη ηλικια, ημουν η δακτυλοδειχτουμενη  στο σχολειο , μια θλιμμενη, φοβισμενη και διστακτικη παρουσια, με εκανε να πιστευω πως εχω νοητικη υστερηση, και με δυσκολεψε να συναψω φιλιες και σχεσεις με το αλλο φυλο. Δεν θα στεναχωριομουν αν εκανα να τον δω χρονια. Γι αυτο νοιωθω απαισια κορη...γιατι παρολο που ισως μου παρεχει υλικα αγαθα, φαινομαι αχαριστη ,που δεν μπορω να τον δω σαν κατι αλλο εκτος απο απειλη.