ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποιος ειναι ο προβληματισμος σου?

Νομίζω πως κατάλαβα τι θέλεις να πεις. Απλά και μόνο επειδή για τους περισσότερους από μας εδώ έχει παρέλθει η φάση των σπουδών και των εξεταστικών περιόδων (τα θυμόμαστε και γελάμε) ή επειδή εσύ δεν έχεις βιοποριστικό πρόβλημα να λύσεις προς το παρόν, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρωγόμαστε τώρα εδώ για το ποιος από μας περνάει χειρότερα. Καθένας μας βρίσκεται σε διαφορετική φάση της ζωής και σε διαφορετική κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, οπότε και λογικό είναι ν' αντιμετωπίζει αντίστοιχα προβλήματα, που στους έξω απ' το χορό μπορεί να φαίνονται γελοία. Επίσης, παίζει ρόλο κι η ψυχοσύνθεση του καθενός όπως και η προσωρινή πνευματική και συναισθηματική φάση στο πώς εκλαμβάνει τα προβλήματα. Για κάποιους ακόμα και η δουλειά γραφείου σε άψογες συνθήκες μπορεί να φαντάζει βουνό και να μην έχουν όρεξη για τίποτα παραπάνω, ενώ άλλοι βαράνε δεκάωρα σε μια δουλειά με τρέξιμο αλλά κλάιν, μετά προλαβαίνουν και σε δρώμενα να πάνε, και ενέργεια για διάφορες ασχολίες τους περισσεύει και την παλεύουν. Είναι εντάξει, εσύ έχεις βάλει στόχο στο να διακριθείς στις σπουδές σου και αυτός είναι ένας σοβαρός στόχος, όσο κι αν "αστείος" μπορεί να φαντάζει για κάποιον dropout που ίδρυσε τη δική του εταιρεία (που, παρεμπιπτόντως, ακόμα κι αυτός ο πλούσιος επιτυχημένος άνθρωπος αντιμετωπίζει σκοτούρες άλλης φύσης). Θα έλεγα λοιπόν, ότι έχουμε ανάγκη όχι τόσο από συμπόνοια (όπως λέει κι ο Dude, είναι ένα αίσθημα ταυτισμένο με αυτό προς τους πιο αδύναμους), αλλά μια κατανόηση κι ίσως και κάποιο θαυμασμό για τη διαφορετικότητα μεταξύ μας, με την οποία καθένας από μας πορεύεται στη ζωή του. Καλή σου τύχη σε όλα (και σ' εσάς, σχολιαστές άπαντες, και σ' εσάς βεβαίως)!

''αυτή η χώρα έχει ανάγκη λίγη παραπάνω συμπόνοια.''

Ευχαριστούμε για το συμπέρασμα.

Αλλά προσωπικά προτιμώ να δώσω την συμπόνοια μου σε κάποιον-α που πεινάει.

Δεν καταλαβαίνω το νόημα του μηνύματος σου και την κατήχηση που θέλεις να κάνεις.