ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ισχύει ΠΟΤΕ μη συμβιβάζεσαι μ φιλίες κ σχέσεις που δεν είναι θετικές γ σένα, εχει ανάποδο αποτέλεσμα

Ψάχνεις ποιοτικούς ανθρώπους, που βρίσκονται σπάνια και είναι εντάξει. Απλώς ωφελεί να έχουμε και ρεαλιστικές προσδοκίες, π.χ. το να βρεις κάποιον/-α με όλες τις αρετές μαζεμμένες συν ενδιαφέροντα και χόμπια παρόμοια με τα δικά σου, είναι λίγο μη-ρεαλιστικό, εκτός αν σου πέσει το λαχείο (συμβαίνει κι αυτό). Στις φιλίες μπορείς να συμβιβαστείς κάπως, πιστεύω, γιατί από κάποια ηλικία και μετά συναντάς άτομα που έχουν διαμορφωθεί από τις εμπειρίες τους και έχουν παγιωθεί κάποιες απόψεις τους, μα το πιο σημαντικό είναι αυτά τα άτομα να είναι εχέμυθα, μα και ανοιχτόμυαλα. Να ξέρεις ότι δεν θα σε κρίνουν μεν, αλλά δεν θα σε θάβουν σε τρίτους κιόλας. Κι ας ακούνε μουσική που δεν μ' αρέσει ή ας πηγαίνουν διακοπές σε μέρη που δεν κοιτάζω ούτε σε φωτογραφίες - αυτά για μένα είναι συμβιβασμοί δευτερεύουσας σημασίας. Όσο για την επιλογή συντρόφου, εκεί πιστεύω ότι δεν είναι να κάνει πίσω κανείς. Στην τελική, δεν επιλέγεις πάντα το από ποιον ελκύεσαι. Αρκεί πάνω στην έλξη του να μην ξεχνά κανείς να ζυγίζει μήπως τελικά έχει να κάνει με κακό άνθρωπο και ψυχοφθόρες καταστάσεις, αυτό είναι όλο.

Απλά οπως λες δεν συμβιβάζεσαι και δεν έχεις βρει καποιον/κάποια είτε για σχέση είτε σε φιλικό επίπεδο με τον ίδιο τρόπο σκέψης με τον δικό σου.
Προσωπικά προτιμώ να είμαι μόνη από το να βγω με μια 'φιλη' που θα με κοροϊδεύει κατάμουτρα ή να είμαι με κάποιον που θα ναι λες και είμαστε 2 άγνωστοι στο ίδιο σπίτι και πιθανότατα, θα μου σπάει και τα νεύρα.
Το σημαντικότερο είναι η ψυχική μας ηρεμία.

Story of my life... γενικά πιστεύω αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε εκ φύσεως μοναχικοί. Θέλουμε ο απέναντι να μας βγάζει ουσία και δεν μπορούμε χωρίς αυτήν. Ας περνάμε καλά με όσα έχουμε και όσα κάνουμε γιατί το πλησίασμα είναι κάτι πολύ δύσκολο πλέον.

Συμφωνώ με όλο το κείμενο! Σε καταλαβαίνω...