ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι άνθρωπος ευαίσθητος αλλά πάντα το κρατώ για τον εαυτό μου. Στους απ' έξω πάντα θα φαίνομαι η δυναμική, που δεν γκρινιάζω ποτέ, δεν πονώ ποτέ, δεν στεναχωριέμαι ποτέ. Έτσι έμαθα, μ' έμαθαν οι δικοί μου οι συνθήκες δεν έχει σημασία, για κάποιο λόγο όμως αυτό ήθελα να το βγάλω από μέσα μου. Μεγάλωσα σ' ένα μικρό σπίτι στα Πατήσια. Ένα σπίτι με προβλήματα εξωτερικά, εσωτερικά αλλά για μένα ήταν πάντα όμορφο. Εκεί γεννήθηκα, μεγάλωσα, κόπιασα για να πετύχω τους στόχους μου, έκλαψα, χάρηκα, πόνεσα όλα εκεί σ' αυτό το μικρό μα τόσο μοναδικό για μένα ισόγειο. Έφυγα από τα 23 μου ωστόσο εξακολουθούσαν να μένουν εκεί οι γονείς μου..μέχρι το επόμενο Σάββατο που το σπίτι αυτό θ' αδειάσει μια και καλή μετά από σχεδόν 40 χρόνια. Δεν μπορώ να το πιστέψω καλά καλά και ναι μ' έχουν πιάσει τα κλάματα, οι αναμνήσεις πάνε και έρχονται και νιώθω ότι ένας μεγάλος κύκλος κλείνει. Το αγαπώ αυτό το σπίτι, πάντα θα το αγαπώ γιατί είναι κομμάτι μου μετά από τόσα χρόνια. Θα μου λείψει κάθε γωνιά του ακόμα κ αυτές που ήθελαν πάντα φτιαξιμο. Από το επόμενο Σάββατο δεν θα είναι ξανά τίποτα το ίδιο. Λυπάμαι πολύ και ναι από τη μία η ζωή προχωράει αλλά από την άλλη ξέρω ότι κλείνοντας την πόρτα του πατρικού μου σπιτιού, όλα τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια θα μείνουν εκεί, στο μικρό, αγαπημένο ισόγειο στα Πατήσια.